محمد مدرسی

استفاده از ژن مارکر انتخابی به طور معمول برای اکثر آزمایشهای که با هدف تولید جلبک های تراریخته پایدار استفاده میگردد زیرا تنها بخش بسیار کوچکی از جلبک ها در جریان انتقال ژن توسط ژن خارجی را دریافت می کنند و جداسازی آنها می تواند با کمک این مارکرهای انتخابی صورت گیرد. مارکرهای انتخابی معمولا ژن های مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها هستند که مارکرهای غالبی هستند که باعث اعطای یک ویژگی جدید برای هر گونه هدفی که آن را دریافت کرده است ،صرف نظر از نوع ژنوتیپ قبلیش می شوند. یکی از آنتی بیوتیک هایی که گزینه مناسبی برای استفاده در جلبک ها در تحقیقات مهندسی ژنتیک است جنتسین است که به نسبت سایر آنتی بیوتیکها یک آنتی بیوتیک نسبتا گران قیمت است.جنتسین(G418) یک آنتی بیوتیک آمینو گلیکوزیدی است که از لحاظ ساختمانی مشابه gentamaicin B1است و دارای اثر سمیت برای هر دو طیف سلول های یوکاریوتی و پروکاریوتی است. جنتسین سنتز پپتید در ریبوزوم را در مرحله افزایش طول پپتید در هر دو نوع یاخته های پروکاریوتی و یوکاریوتی مسدود میکند .مقاومت به این آنتی بیوتیک به ژن neo (nptII) از Tn5ترانسپوزان باکتری Escherichia coli برمی گردد که aminoglycoside 3'-phosphotransferase (APT 3' II)را کد می کند و قابلیت استفاده به عنوان مارکر انتخابی در سلول های ترانسفرم شده را داراست. ژن (neomycin phosphotransferase II) nptII به عنوان یک مارکر انتخابی شناخته می شود. برای اولین بار این آنتی بیوتیک در گیاهان تست شده است و از آن به بعد برای سیستم های گیاهی به عنوان مارکرانتخابی مورد استفاده قرار گرفت.این پروتئین با عث کاتالیز فسفوریلاسیون وابسته به ATP گروه عاملی 3-هیدروکسیل در آمینو-هگزوز پروتئین ها می شود که مهمترین اعضای آن شامل نئومایسین،کانامایسین و جنتسین و پاراموسین هستند (5) ولذا استفاده از ژن nptII در وکتورهای مورد استفاده در انتقال ژن به جلبک ،منجر به انتخاب نمونه های ترانسفرم شده با کمک مارکر انتخابی جنتسین میگرد.