محسن عباسی

مطالعات انجام شده در سالهای اخیر نشان مىدهد فلزات سنگین مىتوانند سالمتى انسانها را تحت تأثیر قرار دهند و به همین دلیل حذف فلزات سنگین امرى ضروری است. اخیرا استفاده از نانوالیاف الکتروریسی شده به عنوان جاذب مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این پژوهش ابتدا فرایند الکتروریسی نانوالیاف پلیاتیلن اکساید/کیتوسان )CS/PEO )و پلیوینیل الکل/کیتوسان )CS/PVA )انجام شده و با استفاده از تصاویر SEM نشان داده شده که الیاف CS/PVA در نسبت وزنی 90 به 10 دارای مورفولوژی یکنواخت و فاقد گره میباشد. افزایش درصد کیتوسان موجب افزایش گره و نیز افزایش قطر نانوالیاف شده است. نتایج حاصل از آزمون TGA نشان داد که کیتوسان پایداری حرارتی باالیی دارد و افزودن آن به پلیوینیل الکل باعث افزایش مقاومت حرارتی نانوالیاف شده است. نتایج حاصل از آزمون FTIR نشان داد که در اثر اختالط دو پلیمر پیوندهای هیدروژنی تشکیل میگردد. آزمون XRD نشان داد نانوالیاف تولیدی دارای سه پیک در زوایای 12 ،20 و 42 میباشد که مربوط به فرایند بلورینگی آنها میباشد. با مقایسه جذب یونهای مس و کروم توسط نانوالیاف CS/PVA این نتیجه بدست آمد که جذب کروم بهتر انجام شده است که آن را میتوان به دانسیته بار مثبت بیشتر آن نسبت داد. نتایج برازش مدلهای سینتیکی بر دادههای آزمایشگاهی نشان داد که مدل شبه مرتبه اول برای جذب یونهای کروم و مدل شبه مرتبه دوم و مدل الویچ برای جذب یونهای مس مناسبتر هستند