ماندانا زارعی

افزایش میزان تولید آبزیان پرورشی به دلیل وابستگی آن به روغن و گوشت ماهی و همچنین مسایل زیست محیطی ایجاد شده در اثر تخلیه ضایعات آن، با محدودیت هایی روبروست. استفاده از تکنولوژی کپه زیستی یکی از راه حل های مطرح شده در راستای رفع چالش های صنعت آبزی پروری است. اساس این تکنولوژی بر پایه حذف مواد آلی آلوده کننده آب، با تولید بیوماس میکروبی و مصرف بیوماس به دست آمده در تغذیه آبزی، استوار است. درک اصول لخته شدن زیستی در این فرآیند به استفاده کاراتر از این تکنولوژی منجر خواهد شد. با توجه به میزان پایین و متوسط به هم خوردگی آب در استخر های پرورش آبزیان، سلولهای موجود در کپه نسبت به سلولهای پلانکتونی توانایی جذب سریعتر و کاراتر مواد زائد را دارا هستند. از جمله مهمترین عوامل تاثیر گذار بر روی نرخ رشد یک کپه زیستی می توان به غلظت اکسیژن محلول، نوع منبع کربن و نرخ بارگیری مواد آلی اشاره نمود. در فرآیند گردآمدن مواد به منظور تشکیل یک کپه زیستی واکنش سطوح باردار در مایعات، تجمع میکروارگانیسم ها به کمک ارتباطات سلول به سلول و ترکیبات خارج سلولی میکروبها بیشترین نقش را دارا هستند. به منظور تعیین خصوصیات یک کپه میکروبی، بررسی خواص مواد ذخیره ای همچون اسیدهای چرب و پلی-بتا-هیدروکسی بوتیرات می تواند مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از تکنیک های مولکولی همچون ,Real time PCR DGGE PCR ,FISHبه منظور شناسایی انواع گونه های میکروبی در کپه، بررسی روند ثبات، تکامل و بلوغ گونه ها و همچنین شناسایی ژنهای ویژه در جمعیت، امکان پذیر می باشد. در توسعه این تکنولوژی، ایجاد توده هایی که غالب گونه های آن به آسانی توسط آبزیان هضم شده و یا اینکه از نظر میزان ذخیره انرژی قابل توجه باشند بایستی در اولویت باشد.