نیلوفر پناهی

بر طبق آمارهای جهانی، جمعیت سالمند در جهان رو به افزایش است، آمارها در کشور ما نیز تبیین کننده این واقعیت است. با ورود به دوره سالمندی، تغییرات چشم گیری در ویژگی های فیزیولوژیکی و روحی-روانی انسان رخ می دهد. این تغییرات، افراد سالمند را وادار می سازد تا محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوان ترها درک کرده و پاسخ های متفاوتی بدهند. سالمندان از جمله گروه های اجتماعی هستند که به دلیل شرایط سنی و کاهش نسبی فعالیت های کاری، اوقات فراغت بسیاری دارند و امکان استفاده آن ها از فضاهای شهری برای انجام فعالیت های اختیاری و اجتماعی بیش از دیگر اقشار جامعه است. پیاده روی یکی از مهم ترین فعالیت هایی است که سالمندان در فضاهای شهری می توانند انجام دهند. که در صورت برخورداری از شرایط و شاخص های لازم و کافی برای حضور این افراد با تمایل کافی از این فعالیت استقبال می کنند، اما بسیاری از فضاهای شهری در کشور ما در حال حاضر پاسخگوی نیازهای سالمندان نیستند. در این مطالعه به مصاحبه نیمه ساختاریافته با 30 نفر از سالمندان ساکن در شهر اصفهان پرداخته شده است و پس از آن یافته های حاصل از مصاحبه ها تحلیل تماتیک شده است. نتایج تحلیل تماتیک نشان می دهد که عوامل کالبدی، فرهنگی و اجتماعی، اقلیم و راحتی عواملی هستند که بر پیاده روی افراد سالمند تاثیرگذار هستند. در نهایت به ارائه راهکارهایی برای بهبود فضاهای شهری جهت پیاده روی افراد سالمند پرداخته شده است.