رضا آذین

یکی از راه های کاهش گازهای گلخانه ای در اتمسفر، ذخیره سازی و دفع این گازها در سفره های آب زیرزمینی می باشد. درک مفاهیم مربوط به فرآیند ذخیره سازی و مکانیزم های درگیر در فرآیند از قبیل جابه جایی طبیعی و میزان اثرگذاری آنها بر زمان لازم برای ذخیره سازی از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از مکانیزم های تاثیرگذار در افزایش میزان حلالیت گاز CO2 در فرآیند ذخیره سازی، وارد شدن پدیده جابه جایی طبیعی در سایر مکانیزم های درگیر در فرآیند می باشد. در این تحقیق، تزریق گاز دی اکسیدکربن (به عنوان مهم ترین جزء گازهای گلخانه ای) به سفره های آب زیرزمینی به صورت عددی شبیه سازی شده است. اثر میزان شوری محیط آبده تحت تزریق بر زمان شروع جابه جایی طبیعی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این کار، شش سناریو با محوریت تغییر درصد شوری آبده و ثابت نگهداشتن سایر متغیرهای درگیر در فرآیند مطالعه شده است. نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر مستقیم درصد شوری آبده بر زمان شروع جابه جایی طبیعی دی اکسید کربن محلول در آب است، به نحوی که با افزایش درصد شوری آبده، زمان وقوع جابه جایی طبیعی به تاخیر می افتد. درنتیجه، مقدار تجمعی گاز حل شده پس از زمان مشخص کمتر خواهد بود