رضا آذین

یکی از راههای برطرف کردن نیاز بشر به هیدروکربن، افزایش بازیافت از مخازن به دو روش بازیافت مرحله دوم و مرحله سوم بازیابی میباشد. تزریق گاز در ایران به عنوان روشی پذیرفته شده برای افزایش بازیافت از مخازن نفتی به طور معمول مورد استفاده قرار میگیرد. در حال حاضر 24 مخزن ایرانی در اولویت تزریق گاز قرار دارند که از این تعداد زمان تزریق گاز در 16 مخزن سپری شده است. تعویق زمان تزریق در این مخازن موجب از دست رفتن امکان بازیافت بیش از 3/2 میلیارد بشکه نفت در این مخازن خواهد شد. در این پایاننامه با شبیهسازی مدل ترکیبی تزریق گاز در یک مخزن نفت سبک شکافدار با مدل شکاف گسسته، سناریوهای مختلف تزریق و امکان بهبود نسبت گاز به نفت تولیدی مورد بررسی قرار گرفتهاند. برای این کار، از نرم افزار بازمتن «جعبه ابزار شبیهسازی مخزن متلب» استفاده شد. مخزن مورد مطالعه، یک مدل پتروفیزیکی ناهممگن شکافدار معرفی شده در منابع است. سیال آن از مسأله مقایسهای شماره 5 جامعه مهندسان نفت گرفته شده است. در این پژوهش تأثیر تزریق از ابتدا و به تعویق افتادهی حجم ثابت گاز خشک، گاز تر، نیتروژن و دیاکسید کربن با هم و با حالتی که مخزن بدون هیچ روشِ بازیابی تولید نماید، مقایسه شده است. به تعویق افتادن زمان تزریق، موجب افت فشار سریعتر مخزن خواهد شد. سناریوهای مختلف بجز تزریق گاز خشک برای 6 سال شبیهسازی شدند، تزریق گاز خشک برای 15 سال شبیهسازی شد. در سناریوهای تزریق، بالاترین فشار متوسط مخزن در تزریق گاز نیتروژن و پایینترین نیز در تزریق دیاکسید کربن حاصل شد. در ضمن تزریق گاز منجر به بهبود نسبت گاز به نفت تولیدی در 3 چاه از 10 چاه تولیدی مخزن گردید.