رضا داوودی

اثرات مزمن سم نییم آزال بر شاخص های رشد، بقا و مورفولوژی آبشش بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) با میانگین وزن 12/0± 56/10 گرم بررسی شد. تعداد 120 عدد ماهی بطور مساوی در 3 گروه تیمار و یک گروه شاهد و هرکدام سه تکرار تقسیم گردیدند. جهت تعیین اثرات مزمن، دوزهای زیر غلظت کشنده این سم، 12/0 (LC5010%)، 24/0 (LC5020%) و 36/0 (LC5030%) انتخاب شد و ماهیان به مدت 28 روز در معرض این دوزها قرار گرفتند. افزایش دوز نییم آزال تأثیر معنی داری بر پارامترهای رشد داشت، بطوری که با افزایش میزان دز سم، رشد بطور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). با اینحال در بقا تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). الگوی رفتاری ماهیان، شامل شنای نامنظم، بروز رفتارهای غیر طبیعی، واکنشهای عصبی به محرکهای خارجی، افزایش ضربات سرپوش آبششی و بی اشتهایی در طول آزمایش مشاهده شد. همچنین با افزایش میزان دوز سم، تخریب بافتی آبشش بیشتر شد (05/0p<). بطور کلی با افزایش میزان سم زیستی، اثرات منفی آن بر رشد و بافت آبشش بچه ماهی کپور معمولی مشاهده شد.