رضا داوودی

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف گلیسرید بوتیرات در جیره غذایی بر شاخص های رشد، فعالیت آنزیم های گوارشی، آنزیم های آنتی اکسیدانی و بیان ژن های مرتبط با سیستم ایمنی میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) انجام شد. در آزمایش پرورش میگوی وانامی در ایستگاه تحقیقاتی پرورش آبزیان دانشگاه خلیج فارس، چهار تیمار غذایی مختلف در نظر گرفته شد: 1) غذای تجاری بدون گلیسرید بوتیرات به همراه پودر ژلاتین (گروه شاهد)، 2) غذای تجاری + 25/0% گلیسرید بوتیرات + ژلاتین، 3) غذای تجاری + 5/0% گلیسرید بوتیرات + ژلاتین، و 4) غذای تجاری + 1% گلیسرید بوتیرات + ژلاتین. این آزمایش به بررسی شاخص های ایمنی، آنزیم های آنتی اکسیدانی و عملکرد رشد و تغذیه میگو پرداخت. قبل از شروع آزمایش، تانک های پرورش و وسایل به طور کامل ضدعفونی و شستشو شدند. سپس 150 قطعه میگوی سالم و بدون عارضه بیماری با وزن متوسط انتخاب و در تانک های 1000 لیتری به مدت 2 هفته جهت سازگاری نگهداری و با غذای تجاری تغذیه شدند. دوره پرورش 8 هفته با دوره نوری 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی بود. بررسی پارامترهای رشد (WG، WG%، SGR و FCR) نشان داد که تیمارهای 1، 2 و 3 تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشتند (p<0.05)، اما تیمار 1 با تیمارهای 2 و 3 تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). بیشترین مقادیر WG، WG% و SGR در گروه کنترل و بیشترین FCR در تیمار 2 مشاهده شد. همچنین، مقایسه پارامترهای ایمنی همولنف نشان داد که تیمار کنترل با تیمارهای 1، 2 و 3 در مقادیر Hyaline و Semi granular اختلاف معنی داری داشت (p<0.05)، اما در مقادیر Large granular تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). بیشترین مقادیر Hyaline و Semi granular به ترتیب در تیمارهای 2 و 2 و کمترین مقادیر در گروه کنترل بود. همچنین، مقایسه مقادیر Total Hemocytes نشان داد که بین گروه کنترل با تیمارهای 1، 2 و 3 اختلاف معنی داری وجود داشت (p<0.05)، اما بین تیمار 1 با تیمارهای 2 و 3 تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). بیشترین مقدار Total Hemocytes در تیمار 2 و کمترین در گروه کنترل مشاهده شد. برای Lipase، مقادیر اندازه گیری شده در گروه کنترل با سه تیمار آزمایشی (1، 2 و 3) اختلاف معنی داری داشت(p>0.05). بیشترین مقدار Lipase در تیمار 2 و کمترین مقدار در گروه کنترل مشاهده شد. برای Amylase، مقادیر اندا