رضا جمالی

عرش الهی، یکی از معارف پرمعنا و موثر قرآنی و عرفانی است که دغدغه مهمی برای اندیشمندان و صاحبان علم و معرفت بوده است که آیه شریفه «الرحمن علی العرش استوی» (طه: 5)، و روایات مرتبط به آن پرداخته اند و مفسران، متکلمان و فلاسفه در این باره فحص و جستجو کرده اند. هدف از این پژوهش این است که در راستای اهداف فرهنگ و معارف قرآن کریم، با بررسی معنای واقعی عرش، با توجه به نیاز به شناخت آن در حوزه جهان شناسی و خدا شناسی و معارف الهی، درصدد پاسخی روشن به برخی ابهام ها مانند تفکر مشبهه و مجسمه است که در این موضوع وجود دارد. روش تحقیق کتابخانه ای و تحلیلی است و دستاورد پژوهش، این است که عرش الهی حقیقتی از جنس حقایق غیبی و در مرتبه عوالم مجردات تام است و مراد از واقعیت عرش، تدبیر و مدیریت و ربوبیت الهی است که در این راستا، عرش، علم الهی و قلب انسان کامل نیز، معنا پیدا می کند.