راضیه خرم آبادی

زمینه: مهاجرین افغان جمعیت قابل توجهی را تشکیل می دهند و بررسی وضعیت سلامت روان این گروه ضرورت دارد. روش‏شناسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی –مقایسه ای صورت گرفت. در این مطالعه که جامعه آماری تمامی مهاجرین افغان ساکن استان تهران را در برمی گرفت. تعداد 506 نفر به روش در دسترس انتخاب و با پرسشنامه اختلالات روان شناختی SCL90 مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با روش های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (خی دو) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‏ها: یافته ها نشان داد کل 18.8 درصد فاقد اختلال بودند. 48.2 درصد اختلالات خفیف، 23.3 درصد اختلالات متوسط و 9.7 درصد اختلالات شدید داشتند. ازنظر ترس بیمارگونه، حساسیت در روابط متقابل و شکایات جسمانی زنان نمرات بالاتری نسبت به مردان کسب کرده بودند. ازنظر افسردگی، اضطراب، وسواس، پرخاشگری نمرات مردان بیشتر بود (0.05>P). افراد با تحصیلات بالاتر، سن کمتر، صاحب مسکن، اقامت طولانی تر، بدن سالم، فاقد مصرف مواد مخدر از سلامت روان بالاتری برخوردارند. نتیجه‏گیری: بر اساس یافته ها 81.2 درصد اختلالات روان شناختی خفیف تا شدید گزارش کرده بودند و بیشترین همبودی با بیماری ها شامل روان پریشی و شکایات جسمانی بود. سن بالا، تحصیلات پایین، وضعیت مالی بد، مدت مهاجرت کمتر، داشتن بیماری و مصرف مواد مخدر ازجمله عواملی بود که موجب افزایش مشکلات روان شناختی می شد.