راضیه خرم آبادی

زمینه: مردان به طور متوسط 4 سال کمتر از زنان عمر می کنند و همچنین سه برابر بیشتر از زنان جان خود را از طریق خودکشی می گیرند و در طول زندگی خود نتایج سلامت روان و جسمانی ضعیف تری را نشان می دهند. تحقیقات بین المللی نشان داده است که مردان برای مشکلات سلامت روان تمایلی به کمک طلبی ندارند. هدف: هدف از این پژوهش بررسی موانع کمک طلبی روانشناختی در مردان است. روش‏شناسی: پژوهش حاضر بر اساس رویکرد کیفی به شیوه داده بنیاد سیستماتیک استراوس و کوربین انتخاب شده است. جامعه شامل کارمندان شهر بوشهر بود که انتخاب آن ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند صورت پذیرفت. ابزار پژوهش مصاحبه عمیق نیم ساختاریافته بود. مصاحبه ها تا تعداد 20 مورد انجام شد و اشباع نظری حاصل گردید. داده ها به سه شیوه کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند. یافته‏ها: یافته ها نشان داد پدیده محوری شامل چالش مردانگی مانعی برای کمک طلبی روانشناختی است. شرایط علی ایجاد کننده چالش مردانگی مانعی برای کمک طلبی روانشناختی شامل ناتوانی در شناسایی احساسات، دشواری در بیان مشکل و احساسات، تمایل به راز داری و افشا نشدن، اولویت نبودن مشاوره، برداشت های بازدارنده، برچسب اجتماعی، خودبرچسب زنی، بی انگیزگی در مشاوره جویی، تابو مشاوره و مسائل روحی و روانی، ترس از دست دادن اعتبار و منافع، ترس از قضاوت توسط روانشناس، دیدگاه منفی خانواده به مشاوره جویی، ترس از قضاوت و تمسخر اطرافیان، نگرش منفی نسبت به روانشناس است. علاوه بر این کم بودن سواد سلامت روان، فرهنگ تربیتی ناهمخوان با مشاوره جویی، فراهم نبودن بستر مشاوره جویی برای مردان در جامعه، حس تعارض با هویت مردانه، پایبندی به هنجارهای سنتی مردانه مهم ترین ویژگی های زمینه ای اثر گذار بر راهبردها را تشکیل دادند، همچنین شرایط مداخله ای موثر بر شکل گیری راهبردها، محدودیت های مالی برای مشاوره، نامناسب بودن شرایط مراجعه به روانشناس، ناکارآمدی مدیریتی در ارتقای مشاوره جویی، عدم تناسب روانشناسی غرب با فرهنگ ایرانی، ضعف آموزش و تبلیغات در زمینه روانشناسی، ویژگی های روانشناس بودند. راهبردهای غلبه بر چالش مردانگی مانعی برای کمک طلبی روانشناختی شامل خود درمانی، ابراز نکردن مشکل، بی توجهی به مشکلات، کمک جویی غیررسمی است. در نهایت با به کار بردن این راهبردها، چالش مردانگی مانعی برای کمک طلبی روان