رضا نجفی

یکی از مهمترین سخنان مقام معظم رهبری در خصوص تربیت حافظان قرآن کریم است. این کلام ایشان بیشتر ناظر بر راهبرد فعالیت های قرآنی در کشور است؛ به گونه ای که حفظ قرآن کریم را هدف گذاری فرمودند. ایشان در دیدار رمضانی قاریان و حافظان در سال 1390 فرمودند: «یکی از چیزهائی که می تواند تدبر در قرآن را به ما ارزانی بدارد، حفظ قرآن است. ما حافظ قرآن کم داریم. من قبلاً گفتم که در کشور ما حداقل باید یک میلیون نفر حافظ قرآن باشند - حالا یک میلیون که عدد کمی است نسبت به این جمعیتی که ما داریم - اما حالا چون دوستان الحمدللَّه یک مقدماتی فراهم کرده اند، کارهائی را مشغول شده اند و دارند برنامه هایی را فراهم می کنند برای اینکه ان شاءاللَّه حفظ راه بیفتد، ما هم امیدمان بیشتر شده و به جای یک میلیون، می گوئیم ان شاءاللَّه ما باید ده میلیون نفر حافظ قرآن داشته باشیم» مجموعه آنچه ارائه شد نشان می دهد که حفظ قرآن کریم دارای اهمیت بسیار زیادی است. با همه این تأکیدات، اما با شرایط مطلوب فاصله بسیار زیادی داریم. بیشترین فعالیتی که در زمینه آموزش های قرآنی در کشور انجام می شود در خصوص روخوانی و روانخوانی قرآن کریم است. در سایر بخش های آموزش قرآن، علی رغم آنچه اشاره شد، کار جدی و مستمری یافت نمی شود. از سوی دیگر شاهدیم که طی دهه های گذشته فرصت های فراوانی را به دلیل برنامه های نادرست از دست داده ایم. همین فرصت سوزی موجب شده است تا استعدادهای قرآنی را نیز هدر دهیم. البته مطالب یاد شده به این معنا نیست که از سوی اشخاص حقیقی یا حقوقی تلاشی انجام نمی شود، بلکه مجموعه مطالعات نشان می دهد تلاش های انجام شده طی دهه های گذشته، عموماً بدون برنامه، مقطعی، بدون هدف، هیجانی و کم بازده بوده است. گاهی نیز فعالیت های متنوع، یکدیگر را قطع نموده، خسارت ایجاد می کنند. موازی کاری هم از آسیب هایی است که همواره در توسعه و تعمیق فعالیت های قرآنی اختلال به وجود آورده است. بررسی های نظری نشان می دهد بیشترین تأکیدات موجود، متوجه حفظ قرآن کریم است. از این رو ضروری است فعالیت های قرآنی را در همین مسیر هدفمند نماییم. به عبارت دیگری لازم است به گونه ای حرکت شود که حفظ قرآن کریم به عنوان پایه و اساس همه فعالیت های قرآنی مورد توجه قرار گیرد. در سایر کشورها و مجامع اسلامی نیز همین را مشاهده می کنیم. تحقیقات میدانی در کشورهای اسل