صفدر علی پور

مدیران به دنبال منافع اقتصادی، سطح بالای از وجه نقد حفظ می­کنند. وجه نقد اضافی، مشکلات نمایندگی بین سهامداران و مدیران را تشدید می­کند، حسابرسان برای کاهش ریسک حسابرسی مربوط به نگهداشت وجه نقد، تلاش­های بیشتری را از طریق حق­الزحمه حسابرسی بالاتر جبران می­کنند. در این راستا، پژوهش حاضر ارتباط بین نگهداشت وجه نقد و حق­الزحمه حسابرسی را مورد مطالعه قرار داده است و نقش فرصت­های رشد شرکت را بر این رابطه آزمون کرده است. در این پژوهش، اطلاعات مالی 67 شرکت پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازة زمانی 1385-1394 بررسی شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه­های پژوهش نشان می­دهد که، بین نگهداشت وجه نقد و حق­الزحمه حسابرسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از این یافته استنباط می­شود که سطح بالای نگهداشت وجه نقد، متضمن تلاش حسابرسی بیشتر و در نتیجه حق­الزحمه حسابرسی بالاتر خواهد بود. دیگر یافته­های پژوهش حاکی از این است که، هر دوی فرصت­های رشد بالا و پایین شرکت باعث تقویت شدن ارتباط بین نگهداشت وجه نقد و حق­الزحمه حسابرسی می­شود؛ در واقع، به دلیل بوجود آمدن تضاد نمایندگی ناشی از نگهداشت وجه نقد، حسابرسی آنها اغلب دشوار می­شود و بویژه در شرکت­های با رشد بالا، رفتارهای فرصت­طلبانه مدیران برای دستیابی به اهداف و موضع خویش بیشتر می­شود و حق­الزحمه حسابرسی بر اثر تلاش­های حسابرسان افزایش می­یابد.