سمیه شرونی

ادبیّات داستانی جنگ به آن­دسته از داستان­هایی گفته می­شود که از جنگ، برای جنگ و دربارة جنگ و حواشی آن نوشته شده باشد. ازجمله نویسندگان ادبیّات داستانی جنگ، اسماعیل فصیح است که با نگارش دو اثر ثریّا در اغما و زمستان 62 در این گروه قرار گرفته است. با توجّه به اینکه نویسندگان ادبیّات داستانی جنگ، براساس دیدگاه خود نسبت به جنگ، به سه گروه (نگاه مثبت، نگاه منفی و نگاه خنثی یا بی­طرفانه) تقسیم می­شوند، در نوشتار پیش رو این دو اثر و پیامدهای جنگ در آن­ها و نگاه نویسنده نسبت به جنگ تحمیلی بررسی شده است. در پژوهش حاضر که براساس روش توصیفی - تحلیلی و شیوۀ کتابخانه­ای تنظیم شده است، با مطالعۀ پژوهش­های پیشین و بررسی­های مرتبط با این موضوع، به برداشتی متفاوت با برخی نویسندگان دربارۀ تحلیل دیدگاه فصیح در آثار جنگی­اش رسیده­ایم. مطالعۀ دقیق و بررسی این دو اثر نشان می­دهد که فصیح نگاه منفی و بدبینانه­ای ندارد؛ بلکه واقعیّت جنگ را به­تصویر می­کشد و با پیگیری دو جریان موازی (مثبت و منفی) داستان­هایش را ادامه می­دهد.