سیدشاکر هاشمی

یک المان باربر سازه، ناشی از عوامل خارجی بصورت ناگهانی گسیخته میشود؛ سازه باید توانایی این را داشته باشد؛ بار تحمل شده توسط این المان باربر را با یک مسیر بار جایگزین به المانهای مجاور انتقال دهد. انرژی درونی آزاد شده ناشی از فقدان یک عضو در سازه، باعث افزایش نیروهای درونی دینامیکی عضوهای مجاور میشود. پس از توزیع بار ناشی از فقدان یک عضو باربر سازهای، هر کدام از اعضای سازه یک اضافه نیروی داخلی را شامل میشوند. اگر بار توزیع شده از ظرفیت گسیختگی اعضای باربر تجاوز کند؛ میتواند یک شکست موضعی را در سازه ایجاد کند. چنین شکستی میتواند منجر به شکست پی در پی، از یک عضو به عضوهای دیگر شود که سرانجام تمام یا یک قسمت بزرگی از سازه با شکست همراه خواهد شد. استانداردهای خرابی پیشرونده آنالیز دال و قابهای ساختمانی را به صورت مستقل از هم انجام میدهند و از اثر اندرکنش این دو المان مهم بروی هم صرفنظر میکنند. در این مقاله با در نظر گرفتن اندرکنش دال و قاب بتن مسلح خمشی، ضریب افزایش بار با استفاده از تحلیل استاتیکی خطی و غیرخطی با حالت عملکرد قاب بتن مسلح خمشی بدون دال، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که اندرکنش دال و قاب بتن مسلح خمشی در آنالیز خطی برای ستون پیرامونی و گوشه به ترتیب منجر به افزایش 32 درصدی و 6 درصدی ضریب افزایش بار سازه و در آنالیز غیرخطی این افزایش درصد ضریب افزایش بار سازه به 1 درصد و 2 درصد کاهش مییابد؛ علت این امر، در مرحله اول افزایش سختی محل حذف المان باربر و در مرحله دوم استهلاک انرژی القایی، با ورود دال به دامنه غیرخطی میباشد.