سیدشاکر هاشمی

خرابی پیشرونده وضعیتی است که در آن بروز یک خرابی موضعی در یک عضو سازه ای منجر به شکست اعضای مجاور آن و فروریزش های اضافی در ساختمان می گردد. امروزه وقوع خرابی پیشرونده در سازه های موجود و سازه هایی که در فاز طراحی هستند را به طور گسترده ای در بین محققین سراسر جهان مطرح نموده است. یکی از روش هایی که بطور گسترده به منظور ارزیابی پتانسیل خرابی پیشرونده در سازه ها به کار می رود، روش مسیر جایگزین است. در این روش توانایی سازه در بازتوزیع نیروهای تحمل شده توسط برخی اعضای باربر پس از حذف آنها بررسی می گردد. در این مقاله یک سازه شش طبقه با سیستم دال حبابی و نسبت های طول به ارتفاع 5/1، 5/2 و 5/3 مدل سازی شده و پس از اعمال سناریوی حذف ستون گوشه مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد روند تشکیل مفصل پلاستیک در سازه نشان می دهد که ستون های طبقات آخر و بخصوص ستون های گوشه دارای بیشترین پتانسیل خرابی می باشند.