سیدشاکر هاشمی

خرابی پیشرونده را می توان گسترش خرابی محلی اولیه سازه از عضوی به عضو دیگر که در نهایت منجر به فروپاشی کل سازه یا بخش بزرگی از آن می شود، تعریف نمود. مقاومت سازه ها در برابر خرابی پیشرونده از جمله مواردی است که در دهه های اخیر مورد توجه تدوین کنندگان آیین نامه های طراحی سازه ها قرار گرفته است. مقاطع CFT(مقاطع فولادی پرشده با بتن)، ترکیب هوشمندانه ی بتن با فولاد می باشد که از عملکرد مشترک فولاد در پیرامون مقطع بتنی به منظور باربری بیشتر استفاده شده است. استفاده از مقاطع CFT در ساختمان ها به دلیل عملکرد مناسب در مقابل بارهای لرزه ای، شکل پذیری و مقاومت بالای آن ها افزایش یافته است. در این مقاله به ارزیابی مقاومت سازه های فولادی دارای ستون CFT در برابر خرابی پیشرونده پرداخته شده است و اثر پارامتر مهم نسبت طول دهانه به ارتفاع طبقه در ارزیابی خرابی پیشرونده مورد توجه قرار می گیرد. به منظور ارزیابی خرابی پیشرونده، از روش مسیر بار جایگزین و تحلیل دینامیکی غیرخطی مطابق آئین نامه های GSA و UFC استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در سناریوی حذف ستون گوشه با افزایش نسبت طول دهانه به ارتفاع طبقه از 1 به 1/5، تغییر مکان نقطه بالای ستون محذوف بیشتر می شود، پتانسیل خرابی پیشرونده افزایش می یابد و سازه در نسبت طول دهانه به ارتفاع طبقه برابر با 1/5، در ناحیه ی ستون محذوف دچار ناپایداری و فروریزش می شود.