سیدشاکر هاشمی

در سال های اخیر پژوهش های بسیاری در زمینه اثر میانقاب ها بر رفتار سازه ها صورت گرفته است. با وجود گسترش تحقیقات در زمینه رفتار میانقاب ها، مهندسین در طراحی سازه ها غالباً از اثر میانقابی انواع میانقاب ها صرف نظر می کنند. در اغلب تحقیقات گذشته رفتار میانقاب های ساندویچ پانل به صورت آزمایشگاهی و در مقیاس کوچک مورد بررسی محققین بوده است؛ اما به بررسی اثر درز در سازه های با مقیاس کامل و حساسیت سنجی نسبت به اثرات درز میانقابی کمتر پرداخته شده است. در تحقیق حاضر، 72 مدل سه بعدی قاب خمشی بتن مسلح دارای میانقاب ساندویچ پانل و 9 مدل قاب خمشی بتنی بدون میانقاب، تحلیل استاتیکی غیرخطی شده است. تاثیر عواملی چون وجود بازشو، مقدار عرض درز بین قاب و میانقاب، نسبت طول دهانه به ارتفاع طبقه (L/H) و تعداد طبقات به عنوان پارامترهای مورد نظر این تحقیق بوده است. مدل های متنوعی با نسبت طول دهانه به ارتفاع طبقه 5/1، 2 و 5/2 و تعداد طبقات 3، 6 و 9 مورد بررسی قرار گرفته اند. الگوی وجود بازشو نیز صفر و 30 درصد در نظر گرفته شده است. ابعاد بازشو در سازه ها به صورت درصدی از ابعاد پانل میانقابی تعریف شده است. اتصال میانقاب به قاب بتنی با اثر درز صفر، 20، 30 و 40 میلیمتر در نظر گرفته شده که به عنوان اصلی ترین پارامتر مطالعه، مورد ارزیابی قرار گرفته اند. روش حل غیرخطی بر مبنای مفاصل پلاستیک فایبر بوده است. پس از اعتبار سنجی روش عددی مورد استفاده و انجام تحلیل های متنوع عددی لازم، به بررسی نتایج حاصله پرداخته شده است. نتایج نشان داده است که وجود میانقاب ها از نوع پانل های ساندویچی بر پارامترهای لرزه ای سازه ها، خصوصا ضریب رفتار و ضریب شکل پذیری تاثیر قابل توجهی داشته و سبب افزایش سختی و مقاومت نهایی سازه در برابر بارهای جانبی ناشی از زلزله شده است. در این پژوهش سازه های دارای میانقاب با درز صفر به دلیل اثرات اندرکنشی قابل توجه بین قاب و میانقاب، رفتاری کاملاً متفاوت با مدل های بدون میانقاب داشته است. وجود بازشو مناسب در کنار درز، رفتار میانقاب ها و ضریب رفتار سازه را بهبود بخشیده است. در سازه های دارای اثر میانقابی با درز صفر و بدون وجود بازشو، برای مدل های کوتاه مرتبه و بلند مرتبه ضریب رفتار پیشنهادی حدود 7/8 بدست آمده است؛ در صورتی که در مدل های میان مرتبه ضریب رفتار 23 درصد کاهش یافته و به 6/6 رسی