شبیر اشکپور مطلق

زمین لغزش به عنوان یک پدیده طبیعی همه ساله در سطح جهان و کشور عزیزمان ایران باعث خسارات جانی و مالی بسیاری می گردد که عدم توجه به مناطق مستعد زمین لغزش در مطالعات پروژه های زیرساختی سبب مشکلات پیش گفته می گردد . در جنوب استان بوشهر شهرستانهای کنگان، عسلویه، جم و دیر ( منطقه موردمطالعه در این پایان نامه ) به دلیل اجرای پروژه های مهم نفت و گاز همچنین سابقه زمین لغزش که باعث خسارت قابل توجه به زیرساخت های حمل ونقل گردیده دلیلی شد تا به دنبال یافتن روشی کم خرج و دسترس که دارای دقت و صحت کافی در نتایج باشد ، باشیم. لذا ضمن بررسی روش های معمول دیگر استفاده از روش ترکیبی یعنی کاربرد منطق فازی در نرم افزار GIS و به همراه تحلیل سلسله مراتبی (AHP) یعنی شناسایی معیارهای اصلی و فرعی مؤثر بر زمین لغزش با تمرکز زمین لرزه به عنوان یکی از عوامل بسیار مهم ، سپس وزن دهی به معیارها و تعیین اینکه کدام معیار بیش ترین یا کم ترین نقش را دارد به کمک نرم افزار TerrSET 2020 و ساخت هر کدام از این معیارها به صورت یک لایه در نرم افزار GIS و در نهایت به کمک منطق فازی مناطق پرخطر ، کمخطر و با خطر متوسط شناسایی و روی نقشه مشخص گردید . همان گونه که در سطور بالا اشاره شده هدف اصلی از این تحقیق یافتن روشی است که در زمان کوتاه و هزینه کم بتوان نقاط پر خطر و کم خطر را شناسایی کرد تا در زمان بررسی برای انتخاب ساختگاه یک پروژه بهترین نتیجه را اخذ نمود . نتیجه ای که از این تحقیق بدست آمد بیانگر این است که سازند میشان که بخش قابل ملاحظه ای از ارتفاعات جنوب استان از آن تشکیل شده پتانسیل بالائی برای ایجاد زمین لغزش را داراست . بخصوص وجود گسل های فعال در این منطقه که آخرین آن مسبب بروز زلزله سال 1392 دشتی با بزرگای 6.3 در مقیاس امواج درونی ( Mw) گردید . لذا پیشنهاد می گردد در مکان یابی ساختگاه ها نظیر پالایشگاه ، پتروشیمی ، راه ، ... تا حد امکان از این سازند دوری کرد یا کمترین دست کاری انسانی ( نظیر ایجاد ترانشه یا خاکبرداری ) را به عمل آورد .