شهریار عصفوری

در مخازن گاز میعانی در اثر تخلیه با گذشت زمان ، فشار کاهش یافته و در مقادیر پایین تر از فشار نقطه شبنم قطره های مایع از داخل فاز گاز آزاد شده و در نزدیکی دهانه چاه تجمع پیدا می کنند. این امر موجب پدیده ای به نام انسداد میعانی خواهد شد که اثرات منفی کاهش تولید گاز را به دنبال دارد. یک روش نوین برای کاهش تجمع میعانات، تغییر ترشوندگی ناحیه اطراف چاه با استفاده از نانوسیالات است که با جذب بر روی سطح سنگ موجب تغییر ترشوندگی شده و در نتیجه آن، تراوایی نسبی گاز و تحویل پذیری چاه افزایش می یابد. در این مطالعه آزمایش های زاویه تماس و آشام خودبه خودی برای اندازه گیری و ارزیابی تغییر ترشوندگی با استفاده از نانوذره سنتزشده سیلیکا به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که زاویه تماس قطره میعان و آب پس از تغییر ترشوندگی برای هر دو سنگ افزایش می یابد. همچنین مقایسه نتایج حاصل از بازدهی گاز توسط آزمایش آشام در دو حالت قبل و بعد از تغییر ترشوندگی نشان داد که با بهبود سطح به سمت گازدوستی، آشام آب به درون مغزه کاهش می یابد که این امر بیانگر تغییر ترشوندگی به سمت مایع گریزی با استفاده از نانوذره سیلیکا می باشد.