شهریار عصفوری

میسل های معکوس نانو ساختارهایی هستند که از تجمع ملکول های ماده فعال سطحی در حلال های آلی تشکیل می شوند.این سامانه ها شامل یک هسته درونی حاوی آب است که توسط لایه ای از مواد فعال سطحی پوشیده شده است.میسل های معکوس در صنایع پایین دستی به عنوان ابزاری برای تخلیص و جداسازی پروتئین ها کاربرد دارند. تعداد کمی مدل های ترمودینامیکی به منظور بررسی حلالیت پروتئین در فاز میسلی وجود دارد که در سه دسته تقسیم بندی می شود. مدل های تعامل جرمی، مدل های بر مبنای جذب سطحی و مدل های بر مبنای انرژی آزاد گیبس.در این مطالعه حلالیت پروتئین در فاز میسلی معکوس با استفاده از روش تعادل فازی بررسی و توسط ضریب توزیع بیان شده است که در دسته مدل های بر مبنای جذب سطحی قرار می گیرد. در رویکرد اول برای نخستین بار به منظور توصیف فاز میسلی از معادلات حالت سطحی واندروالس(VDW)، پنگ رابینسون(PR)و SRK و در رویکرد دوم که توسعه ای بر مدل محلول تهی جا (حق طلب و عصفوری) محسوب می شود از مدل ضریب فعالیت مارگولز دو پارامتری استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل با داده های تجربی حاصل از جداسازی پروتئین آلبومین سرم گاوی توسط میسل های معکوس متشکل از موادفعال سطحی CTAB مقایسه شده است که تطابق خوبی با داده های تجربی دارد.همچنین نتایج نشان می دهد که ضریب توزیع به pH فاز آبی و غلظت ماده فعال سطحی بستگی دارد.