شهریار عصفوری

افزایش نیازهای روزمره بشر به منابع هیدروکربوری جهت تأمین انرژی از یک طرف و کاهش ذخایر قابل تولید از طرف دیگر، تلاش جهت استفاده از روش‏های ازدیاد برداشت جهت افزایش منابع قابل تولید را امری اجتناب‏ناپذیر ساخته است. بنابراین پژوهش در زمینه روش‏های ازدیاد برداشت، نوع و نحوه تزریق سیال مناسب به منظور تولید بیشتر از مخازن نفتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. تزریق آب با شوری کم یا تزریق آب هوشمند یکی از روش‏های نوین ازدیاد برداشت است که مبنای آن بهینه‏سازی و کنترل غلظت یون‏ها و تعیین میزان بهینه‏ی کاهش شوری آب تزریقی جهت افزایش میزان بازیابی نفت می‏باشد. از مزایای استفاده از آب رقیق نسبت به آب شور به عنوان یک سیال ازدیاد برداشت می‏توان به ضریب بازیابی بیشتر، نسبت برش آب کمتر، میان‏شکنی دیرتر، قابلیت استفاده در مخازن کربناته، تغییر ترشوندگی سنگ مخزن از نفت‏دوست به سمت آب‏دوست و کاهش میزان اشباع نفت باقیمانده اشاره کرد. در این پایان نامه، پس از معرفی روش تزریق آب با شوری کم، با استفاده از شبیه‏ساز اکلیپس-100 حالت‏ها و سناریوهای مختلف تزریق آب رقیق و آب شور شبیه‏سازی و با هم مقایسه می‏شوند. در دو مرحله، میزان تأثیر شوری آب تزریقی در حالت‏های ثانویه و ثالثیه، میزان و مدت زمان تزریق آب با شوری کم، ضخامت و شیب مخزن بصورت مجزا بر ضریب بازیابی بررسی می‏شود و همچنین با بهره‏گیری از روش طراحی آزمایش فاکتوریلی کامل، میزان تأثیر تلفیقی پارامترهای مختلف بر میزان ضریب بازیابی بررسی و تفسیر خواهد شد. نتایج شبیه‏سازی نشان می‏دهد تزریق آب رقیق، ضریب بازیابی بیشتری نسبت به آب شور دارد و در میان پارامترهای بررسی شده هم بصورت مجرا و هم بصورت تلفیقی، میزان شوری آب بیشترین تأثیر را دارد و پس از آن ضخامت و تخلخل مخزن از درجه اهمیت بالایی برخوردارند و وزن مخصوص نفت و شیب لایه کمترین تأثیر بر ضریب بازیابی را نشان می‏دهند.