شهریار عصفوری

خلاصه طرح: اعمال بدن بر فرآیندهای اکسیداسیون تکیه داشته و ضمن متابولیسم طبیعی ارگانیسم های زنده گونه های اکسیژن فعال (ROS) در فرم های رادیکال آنیون، سوپراکسید، رادیکال هیدروکسیل، هیدروژن پراکسید و نیز نیتروژن فعال حاصل می شوند [2،1]. DNA ها، لیپیدها، پروتئین ها و سایر ترکیبات سلولی، ملکول های هدف برای روندهای تخریبی رادیکال های تولید شده هستند [3]. مقادیر بیش از حد گونه های اکسیژن فعال مضر بوده و از طریق اکسیداسیون بیوملکولی منجر به بیماری های مختلف مزمن، مانند سرطان، بیماری های قلبی تصلب شرایین، آلزایمر، دیستروفی عضلانی و برخی اختلالات عصبی می گردد[4]. یک راه موثر برای حذف رادیکال های آزاد استفاده از ترکیبات آنتی اکسیدان است که به عنوان جاروکننده های رادیکال های آزاد عمل می کنند که به طور مؤثر و به طرق مختلف از واکنش رادیکال های آزاد به شکل اکسیژن و نیتروژن فعال با بیومولکول ها جلوگیری کرده و بدین وسیله با به تاخیر انداختن پروسه اکسیداسیون منجر به کاهش سرطان و سایر زیان های ناشی از گونه های اکسیژن دار و رادیکال های آزاد واکنش پذیر در سلول ها می شوند[6،5]. آنتی اکسیدان ها به دو دسته شیمیایی و طبیعی تقسیم بندی می شوند. آنتی اکسیدان های شیمیایی که بیشترین استفاده را در صنعت غذا دارند، شاملBHT ،BHA ،TBHQ و پروپیلگالات بوده که سرطان زایی و اثرات منفی این ترکیبات بر سلامت انسان مشخص شده است[7]. گزارش هایی مبنی بر اینکه آنتی اکسیدان های طبیعی قویتر از آنتی اکسیدان های سنتزی هستند وجود دارد. تحقیقات نشان داده است که ماکروجلبک های دریایی منبع غنی از آنتی اکسیدان های مختلف هستند که می توانند نقش مهمی در پیشگیری از اکسیداسیون داشته باشند. جلبک های دریایی یک منبع غنی از ترکیبات فعال زیستی مانند کاروتنوئیدها، پروتئین، پلی ساکارید، آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و مواد معدنی هستند که نشان دهنده ی مخزن پایان ناپذیر مواد اولیه مورد استفاده در داروسازی، پزشکی، صنایع غذایی، آرایشی و بهداشتی هستند. فعالیت های بیولوژیکی در ترکیبات زیستی طبیعی فعال در جلبک ها دارای اثرات گسترده ضدباکتریایی، ضد توموری و فعالیت های آنتی اکسیدانی هستند[9،8]. از آن جا که امروزه سرطان به عنوان یکی از معضلات دامن گیر و اصلی جامعه بشری هزینه های هنگفتی از نظر اجتماعی و اقتصادی به جامعه انسانی وارد کرده است، تحقی