شهریار عصفوری

استفاده هم زمان از میعانات گازی و روغن دی سولفید ترکیب نوظهوری شناخته می شود که توجه محققین را به خود معطوف نموده است. به کارگیری این مواد به تنهایی و یا به صورت ترکیب با هم مستلزم کسب اطلاعات دقیق آزمایشگاهی از خواص فیزیکی- شیمیایی حالت خالص و حالت ترکیبی است. روغن دی سولفید به عنوان یک محصول جانبی و دورریز در فرآیند شیرینی سازی گاز تولید می شود که شامل تعداد زیادی ترکیب دی سولفیدی است. میعانات گازی در دما و فشار محیط در حالت مایع است و یک ماده صنعتی با ارزش افزوده بالا محسوب می گردد. افزودن میعانات گازی به روغن دی سولفید ممکن است خواص این ماده را بهبود ببخشد و کاربردهای نوین روغن دی سولفید را تقویت کند. در این پژوهش، ترکیبات مختلف این دو ماده از 0 تا 100 درصد حجمی روغن دی سولفید مورد آزمون های ضریب شکست، کشش سطحی، رئولوژی، سنجش میزان نمک و گرمای احتراق قرار گرفت. نتایج نشان داد که ضریب شکست این دو ماده با افزایش درصد حجمی میعانات گازی از 5215/1 تا 4277/1 در شرایط محیطی به صورت خطی کاهش یافت. مقدار کشش سطحی نیز به ترتیب از 6/30 تا mN/m 9/19 اما با دقت خوبی به صورت یک تابع درجه 2 نزولی بود. داده های رئولوژی مشخص کرد که ترکیبات مختلف این دو ماده رفتار سیال نیوتنی داشته و گرانروی مخلوط با افزودن روغن دی سولفید از 54/0 تا mPa.s 69/0 در دمای استاندارد C° 5/15 افزایش یافت. غلظت نمک موجود در میعانات گازی و روغن دی سولفید خالص به ترتیب 096/26 و g/m3 265/30 به دست آمد. گرمای احتراق روغن دی سولفید نیز تقریبا 60 % گرمای احتراق میعانات گازی بود که نشان از افت کیفیت احتراق میعانات گازی در صورت افزودن روغن دی سولفید می باشد.