شهریار عصفوری

در این پژوهش جذب دی اکسیدکربن به روش جذب شیمیایی با استفاده از نانوذرات Fe3O4 و NiO و محلول های پایه MDEA/MeOH/MEA در یک ستون پرشده با بستر ثابت انجام شد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر نانوذرات، آمین و غلظت هر کدام بر جذب دی اکسیدکربن است. متغیرهای بررسی شده در این پژوهش، سرعت جریان ورودی گاز و مایع به ستون، تأثیر محلولهای پایه MDEA/MeOH/MEA و درصدهای مختلف از نانوذرات می باشد. میزان دی اکسیدکربن جذب شده از طریق اختلاف ورودی و خروجی گاز، توسط دستگاه GC اندازه گیری شد و با محاسبه توسط معادلات انتقال جرمی میزان جذب به دست آمد. نتایج نشان داد که با افزایش دبی جریان مایع، درصد جداسازی و ضریب کلی انتقال جرم افزایش یافت و هم چنین با افزایش دبی جریان گاز، درصد جداسازی افزایش قابل توجه و ضریب کلی انتقال جرم کاهش محسوس داشت. برای درصدهای مختلف نانوذره Fe3O4 و NiO، درصد جداسازی و ضریب کلی انتقال جرم هر دو تا یک غلظت بهینه افزایش و سپس کاهش یافتند. مشخص شد که آب خالص ضریب انتقال جرم ناچیز (1/s 0000019/0) نسبت به دیگر محلول های پایه (MDEA و DEA) از خود نشان می دهد. بیشترین درصد جداسازی برای آب خالص9/44% به دست آمد. برای محلول های پایه MDEA و DEA نیز به این نتیجه منتهی شد که آمین DEA قدرت جذب بیشتر نسبت به MDEA دارد. بیشترین درصد جداسازی و ضریب انتقال جرم به ترتیب برای آمین DEA برابر 4/94% و 1/s 08672/0 و برای آمین MDEA برابر 7/68% و 1/s 03493/0 گزارش شد. هم چنین نتیجه گرفته شد که افزودن مقداری محلول MeOH به نانوسیال راندمان جذب را به مقدارکم بهبود می بخشد. درصد جداسازی و ضریب انتقال جرم برای محلول محتوی 60%H2O/30%DEA/10%MeOH برابر 01/95% و 1/s 08994/0و برای محلول محتوی 60%H2O/30%MDEA/10%MeOH برابر 12/76% و 1/s 04296/0گزارش شد. لازم به ذکر است که تمامی این داده ها در بیشترین دبی جریان مایع یعنی9/0لیتر بر دقیقه و کمترین دبی جریان گاز یعنی 1 لیتر بر دقیقه به دست آمده اند.