سوران رجبی

زمینه و هدف:امروزه در عرصه فرهنگ جهان، تئاتر زبان تبدیل مفاهیم دشوار به زبان قابل فهم بشری است. در تئاتر درمانی می توانیم اندیشه،هیجان و رفتار را در هم تنیده و به ارتباط و تناقض آنها پی ببریم. لذا هدف از پژوهش حاضر،بررسی تأثیر تئاتر درمانی بر ابراز وجود، کمرویی و توانمندسازی اجتماعی دانش آموزان دختر دارای اضطراب در پایه پنجم و ششم ابتدایی است. روش شناسی:روش تحقیق دراین پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است.جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر24تا21سال دارای اضطراب در شهر مشهد که در پایه پنجم و ششم ابتدایی در سال تحصیلی2042-2044تحصیل می کنند، تشکیل می دهد که از بین آنها 40 نفربه روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش وگواه جایگزین شدند. گروه آزمایش در8جلسه تئاتر درمانی شرکت کردند، در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. به منظور جمع آوری داده ها،پرسشنامه های ابراز وجود گمبریل و ریچی(2791،) پرسشنامه یکم رویی استنفورد وپرسشنامه شایستگی اجتماعی کوهن و رسمن (2791)مورد استفاده قرار گرفت.داده ها به وسیله نرم افزارSPSS32و با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:نتایج نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش وگواه تفاوت معنی داری وجود دارد، به نحوی که تئاتر درمانی موجب کاهش کمرویی و افزایش ابرازوجود و توانمندسازی اجتماعی گروه آزمایش شده است(P<4041). نتیجه گیری:با توجه به اهمیت سطح ابرازوجود، کمرویی و توانمندسازی اجتماعی دردانش آموزان دختر دارای اضطراب، مراکزمشاوره و درمانی می توانند با ارائه جلسات تئاتردرمانی به کاهش کمرویی و افزایش ابرازوجود و توانمندسازی اجتماعی دانش آموزان کمک کنند.