امیر وزیری زاده

جنگل های حرا به عنوان یکی از زیستگاه های پرتولید در زیست سامانه های ساحلی، میزبان طیف عظیمی از جانوران آبزی و خشکی زی میباشد از این رو نقش مهمی در تامین و تجهیز شبکه های عظیم غدایی بازی میکنند. میگوهای کیسه دار (Peracarida)به عنوان بالاراسته ای از گروه سخت پوستان یکی از ماکروبنتوزهای کلیدی در جوامع حرا میباشد که با رژیم غذایی پوده خواری از بقایای گیاهی موجود در این سواحل تغدیه نموده و به عنوان حلقه سوم زنجیره انتقال انرژی-از گیاهان به جانوران مگافون-به ایفای نقش در این مرزبوم های ساحلی میپردازند. در این تحقیق جنگل حرای ملِگُنزه استان بوشهر به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب و ناحیه جنوبی این جنگل به دلیل پیچیدگی ساخت سواحل جهت نمونه برداری در نظر گرفته شد. در ادامه سه ایستگاه با سه سطح جزر و مدی به صورت زیگزاگی برای آن طراحی گردید. نمونه برداری با سه تکرار و از طریق کوادرات اندازی تصادفی و در طی چهار فصل سال صورت پذیرفت. پس از تثبیت نمونه ها با فرمالین به نسبت 4درصد و انتقال نمونه ها توسط کیسه های مخصوص به آزمایشگاه اکولوژی پژوهشکده خلیج فارس عملیات شستشتو و سرک توسط دوش های مخصوص صورت پذیرفت، رنگ آمیزی و جداسازی به روش رز بنگتال و شناسایی و شمارش از طریق کلیدهای معتبر انجام پذیرفت. از مجموع نمونه برداری در سه ایستگاه و سه سطح جزر و مدی در طی چهار فصل 13گونه از 9خانواده در 3راسته از میگوهای کیسه دار شناسایی گردید که از این میان 54 درصد آنها به جورپایان، 31درصد آنها به ناجورپایان و 15درصد مابقی آن نیز به کوماسه ها تعلق داشت.از این میان بیشترین تراکم در تمام فصول و در پاییز مربوط به گونه . Ampelisca spبا 564عدد در متر مربع بود. گونه Gammaropsis spبا 161عدد در متر مربع در فصل زمستان، گونه Apanthura sandalensisبا 76عدد در متر مربع در فصل بهار و گونه Eocuma affineبا تراکم 9عدد در متر مربع در فصل تابستان بیشترین تراکم را داشتتند. بطورکلی میگوهای کیسه دار در پاییز و زمستان دارای بیشترین تراک و در بمار و تابستان به کمترین تراکم خود رسیدند.