Fatemeh Jamali

پژمردگي فوزاريومي گوجه فرنگي با عامل(Fusarium oxysporum f. Sp. lycopersici) يك بيماري بسيار مهم گوجه-فرنگي در ايران و جهان است. براي كنترل آن از سموم قارچ كش سنتزي استفاده مي شود كه علاوه بر بروز مقاومت بيمارگر، تهديدي براي سلامت مصرف كننده و محيط زيست بشمار مي رود. مواد ضد قارچي با منشأ گياهي مي تواند بازدارنده رشد قارچ بوده و ايمن باشند. هدف اين تحقيق بررسي اثر بازدارندگي اسانس هاي گياهان دارويي بر رشد قارچ بيمارگر است. در اين تحقيق به روش تقطير با آب، اسانس 10 گياه دارويي و معطر استخراج و اثر بازدارندگي از رشد آنها در سه غلظت 50، 100 و 200 ميكروليتر بر قارچ بيمارگر از طريق انتشار از كاغذ صافي روي محيط كشت آگار آزمايش شد. بعد از تيمار اسانس ها بر محيط كشت قارچ، نمونه هاي تيمارشده درون انكوباتور در دماي 26 درجه سانتي گراد به مدت يك هفته قرار داده شدند و آنگاه قطر هاله رشد قارچ اندازه گيري شد. آزمايش بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي (10 اسانس گياهي در سه غلظت) با سه تكرار انجام گرديد. نتايج نشان داد غلظت هاي مختلف اسانس تاثير معني دار بر رشد قارچ نداشت ولي از مجموع 10 اسانس گياهي، دو اسانس مرزه و اكاليپتوس به ترتيب با 5/89 و 7/30 درصد بيشترين بازدارندگي و در مقابل دو گياه سداب و كلپوره كمترين بازدارندگي از رشد قارچ را نسبت به شاهد (ان- هگزان) نشان داد (p? 0.05) . به طور كلي اسانس مرزه در هر سه غلظت بكار رفته بيشترين تاثير بازدارندگي را بروز داد.