حسن الهیاری

یکی از مهمترین اختراعات اروپاییان که در دوره صفویه با اقبال فراوان روبهرو شد عینک بود. ورود و رواج استفاده از عینک واکنشهای بسیاری را از سوی مردم به همراه داشت. به رغم سکوت منابع رسمی، میتوان این واکنشها را در منابع غیررسمی ازجمله دیوانهای شعر، شهرآشوبها و به ویژه نامه های دوستانه (اخوانیات) مشاهده و پیجویی کرد. این پژوهش می کوشد با بهره گیری از نامه های اخوانی عصر صفوی واکنش ایرانیان به پدیده عینک در این دوره و علل این واکنشها را بررسی نماید. واکنشها به پدیده عینک در این دوره نخست کنجکاوانه و سپس تمایل شدید به تملک آن و حتی چشم وهم چشمی بوده و موضوع نیاز واقعی یا تجویز چشم پزشک چندان مطرح نبوده است. اشتیاق جالب توجه ایرانیان به استفاده از عینک نیز تحت تأثیر عادات و خلق وخو، ویژگیهای فرهنگی و اعتقادی، اشعار شاعران و تحولات و شرایط نوظهور جامعه آن روزگار بوده است. حضور اروپاییان در بسیاری از شهرها و استفاده آنان از ابزار و اختراعات جدید و نقش سفرای سیاسی، تجار و روحانیون در ترویج عینک نیز انکارناپذیر است.