پویا دولابی

دین به عنوان یکی از عناصر و وجوه تمایز بشر با دیگر نیازها و تمایلاتش، روایتگر بخشی متفاوت از دیگر ابعاد زندگی انسان است. هر کدام از ادیان تجسد و تجلی منحصر به فردی، بر پایه بنیان های فکریشان در علم، فلسفه و هنر دارند. معماری بهعنوان ظرف فعالیت و معنا، هنریست مقرب که بستری مفهوم گرا جهت وصول و انتقال رسالت یک دین خلق می نماید.اسلام همراه عالیترین آیینه اش در محیط انسان ساخت (مساجد) در پی آن است که با به عاریه گرفتن بنیان ها و مبانی فکری و برقراری پیوندی بی واسطه با بسترش، رسالت حقیقی خویش را که همان سر دادن ندای وحدت است به انجام رساند. اینپژوهش به دنبال آن است که به وسیله بازخوانی و تحلیل عناصر به کار رفته در معماری معابد اسلام، با تاکید بر معماری مساجد، در مقیاس کاربر معماری و مخاطب شهری، به بازشناسی و قرائتی نو در این ارتباط دست یابد. در این راستا بازبینی ساختار نظری،مبانی فکری-شکلی، بررسی آداب و رسوم و ارتباط معنایی آن با فضای تعریف شده و عناصر بیان بیرونی ازمراحل انجام این تحقیق خواهد بود. این پژوهش یک تحقیق کاربردی بوده و روشهای گردآوری داده ها و اطلاعات و استخراجمبانی نظری تحقیق از طریق اسناد کتابخانه ای، مقالات، پژوهش های خاتمه یافته و .... می باشد.