سیدشاکر هاشمی

در این پژوهش مطالعه آزمایشگاهی اثر محصورشدگی مش الیاف پلی اتیلن دررفتار فشاری بتن مورد بررسی قرار گرفته است. بتن دارای مقاومت فشاری بالا میباشد، ولی تحت بارهای کششی رفتار ترد و شکنندهای دارد. برای بهبود رفتار ترد و شکننده بتن در کشش روشهای مختلفی وجود دارد؛ یکی از این روشها محصور سازی با الیاف FRP میباشد که درچند دهه اخیر به صورت گستردهای مورد توجه قرار گرفته است، و تحقیقات فراوانی بر روی رفتار و عملکرد بتنهای محصورشده با این الیاف انجام شده است. با توجه به حرکت علم در جهت بهینه سازی و استفاده از مصالح ارزانتر با کارایی بالاتر و همچنین مزایای ژئوگرید شامل عدم حساسیت به خوردگی، سهولت تولید و نسبت بالای مقاومت به وزن، در سالهای اخیر صنعت ساخت و ساز را وادار به استفاده بیشتر از ژئوگریدها جهت محصورسازی بتن کرده است. در این پژوهش از مش الیاف پلی اتیلن به دلیل عملکرد مناسب در محیطهای شیمیایی، چگالی پایین، و راحتی کار با آن جهت محصورسازی نمونههای بتنی و بررسی رفتار فشاری آنها استفاده شده است. در مجموع 60 نمونه استوانه ای محصور شده با این الیاف در آزمایشگاه ساخته شده است. نمونههای ساخته شده در تعداد لایه های محصورشدگی 1 ، 1/5 ، 2 و 3 و راستای الیاف )افق و 45 درجه( و پوشش بتن 10 و 20 میلیمتر در سنین 7 ، 14 و 28 روز با هم مقایسه شده اند. مش الیاف پلی اتیلن مورد استفاده در این پژوهش تک جهته و با مقاومت کششی 60 کیلونیوتن میباشد. با توجه به اینکه یکی از بهترین راهکارها برای تشریح خصوصیات رفتاری بتن، منحنی تنش-کرنش آن است، در اینجا نیز منحنی تنش-کرنش هر نمونه با تفسیر کامل و همچنین تأثیر محصورشدگی بر جذب انرژی، مقاومت فشاری و شکلپذیری آن ارائه شده است. نتایج آزمایشگاهی نشان میدهد که مش الیاف پلی اتیلن باعث بهبود مناسب شکل پذیری و جذب انرژی و کاهش جزئی مقاومت فشاری و بهبود رفتار نرم شوندگی بتن میگردد. همچنین از انتشار ترکهای پوسته به عمق بتن جلوگیری میکند. از طرفی افزایش تراکم مش با جذب انرژی و شکلپذیری رابطه مستقیم و با مقاومت فشاری نسبت معکوس دارد. از نتایج چنین استنتاج میشود که محصورسازی با مش الیاف پلی اتیلن به صورت میانگین باعث کاهش 5 درصدی مقاومت فشاری، افزایش 92 درصدی جذب انرژی و افزایش 50 درصدی شکل پذیری میشود. با توجه به عملکرد مناسب این الیاف در حفظ ساختار کلی بتن حتی بع