سیدشاکر هاشمی

بکاربردن میلگردهای فولادی جهت مسلح نمودن بتن مشکلاتی از قبیل خوردگی، زنگ زدگی، افزایش وزن سازه و هزینه را در بردارد. پیشرفت علم در عرصه مهندسی سازه- زلزله موجب شده است تا برای بهسازی و مقاوم سازی در سال های اخیر از روش های نوین و مصالح جدیدی بهره گرفته شود که تاکنون پیشینه چندانی در صنعت ساختمان نداشته اند. در میان این فناوری ها، FRP از جایگاه ویژه ای برخوردار است. از جمله مصالح FRP که می تواند در جهت رفع ضعف ذاتی بتن در کشش استفاده گردد، مش الیاف شیشه می باشد. استفاده از مش الیاف شیشه با توجه به مقاومت، استحکام، سختی، دوام، حفظ خواص مکانیکی خود در دماهای بالا و پایین، مقاومت عالی در رطوبت و خوردگی و هزینه کمتر نسبت به تهیه فولاد، به عنوان مسلح کننده بتن و تعمیر و تقویت سازه ها همواره مورد توجه محققین بوده است. از سویی دیگر با ورود فناوری نانو، دیدگاه های جدیدی در زمینه فناوری بتن ایجاد شده است. به طورکلی، با کاهش یافتن اندازه ذرات، نسبت سطح موثر به حجم ذرات افزایش می یابد. این بدین معنی است که واکنش پذیری مواد در ابعاد نانو در قیاس با مواد در ابعاد بزرگتر افزایش می یابد. بنابراین انتظار می رود استفاده از نانوذرات تاثیرات قابل توجهی در خواص بتن داشته باشد. در این مطالعه هدف این است که تاثیر همزمان استفاده از مش الیاف شیشه به عنوان محصورکننده هسته بتن و نانوسیلیس کلوئیدی بر مقاومت فشاری بتن بررسی شود. نتایج نشان می دهد که استفاده از مش الیاف شیشه به همراه نانو سیلیس کلوئیدی به میزان 5% وزن سیمان منجر به بهبود شکل پذیری پس از شکست نمونه می شود.