علی خضری

ادبیات به عنوان بازتاب دهنده احساسات و تجربیات انسانی نقشی کلیدی در شکل گیری فرهنگ و هویت ملی ایفا می کند. در این میان، شعر به عنوان یکی از اشکال برجسته ادبیات، تحت تأثیر دو عنصر کلیدی؛ محتوا و ساختار قرار دارد. این دوعنصر به طور هم زمان و درهم تنیده عمل می کنند و به ایجاد اثری تأثیرگذار و زیبا کمک می کنند. به عبارتی، محتوا می تواند احساسات و تجربیات انسان را به تصویر بکشد، در حالی که ساختار به شاعر اجازه می دهد این مضمون را به شکل هنری و سازمان یافته ای ارائه دهد. شاعران با استفاده از محتوا و ساختار شعری مناسب، توجه مخاطبان را به مفاهیم مدنظر خود جلب کرده و با ایجاد ارتباط عاطفی، خوانندگان را به دنیای احساسات و تفکر خود دعوت می نمایند. در این راستا، نجاة الظاهری، شاعر معاصر اماراتی، با به کارگیری زبان شاعرانه و مضامین متنوع، آثار ارزشمندی را خلق کرده است. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و الکترونیکی، به بررسی و تحلیل محتوایی و ساختاری اشعار نجاة الظاهری می پردازد. نجاة الظاهری در اشعارش به مضامین احساسی و اجتماعی مانند عشق، فراق، وطن، دوستی، طبیعت، جایگاه زن، نوستالژی، مدح، رثا و همچنین به فراخوانی شخصیت های دینی پرداخته و خواننده را به دنیای احساسات و تجربیات خود هدایت نموده است. وی با ساختار شعری مناسب و با استفاده از موسیقی درونی شعر، از جمله جناس، تضاد، مراعات نظیر و تکرار، به همراه جلوه های بیانی نظیر تشبیه و استعاره و همچنین با استفاده متناسب و به جا از جملات خبری و جملات انشایی مانند استفهام، ندا و تمنی بر تاثیر گذاری اشعار خود افزوده است. نتایج به دست آمده حاکی از این است که نجاة الظاهری با دقت در انتخاب ساختار متناسب با محتوای اشعار خود و با به کارگیری اسالیب مختلف زبان، احساسات و تجربیات خود را به خوبی برای خواننده نمایان ساخته است و تصاویری غنی و عمیق از شرایط احساسی و اجتماعی خود به تصویر کشیده است.