آزاده میروکیلی

ساب ایجاد شده از صنایع نفت و گاز، حاوی غلظت بالایی از آلاینده ها مانند کربن آلی، فلزات سنگین، هیدروکربن ها، ترکیبات آروماتیک، نیتروژن، فسفر و بسیاری از نمک های معدنی می باشد. تخلیه پساب حاوی این ترکیبات به محیط زیست تأثیرات مخرب زیادی بر محیط زیست و زندگی انسان ها و سایر موجودات زنده دارد؛ بنابراین حذف این آلاینده ها از پساب، امری ضروری است. سیستم ها و روش های مختلفی جهت تصفیه پساب ها طراحی شده اند که هریک مزایا و معایب خاص خود را دارند. در کنار روش های موجود، سیستم های کشت ریزجلبک ها می تواند به عنوان یک فناوری نوین و دوستدار محیط زیست، نقش ارزنده ای را در تصفیه پساب ها ایفا کند؛ زیرا برخی ریزجلبک ها توانایی بالایی در کاهش و حذف ترکیبات معدنی، فلزات سنگین، مواد آلی و سایر آلاینده ها در پساب را دارند. در مطالعه حاضر، به بررسی پتانسیل ریزجلبک ها به عنوان جاذب در حذف زیستی فلزات موجود در پساب پالایشگاه گاز پارسیان به دو روش تجمع زیستی و جذب زیستی پرداخته شده است. پس از غربالگری اولیه، 2 گونه از سویه ریزجلبک های کلرلا ولگاریس و دونالیلا سالینا برای انجام آزمایش تجمع زیستی و 4 گونه از سویه ریزجلبک های کلرلا ولگاریس، دونالیلا سالینا، اسپیرولینا پلاتنسیس و هماتوکوکوس پلوویالیس برای جذب زیستی انتخاب شدند. در پایان، یک مقایسه بین نتایج روش های تجمع زیستی و جذب زیستی و جاذب کربن فعال انجام شد. مقدار pH پساب در زمان انجام آزمایشات برابر 5/6 بود. دمای محیط آزمایشگاه 25 درجه سانتیگراد در نظر گرفته شد. در روش تجمع زیستی، حداکثر میزان حذف فلزات از پساب در شرایط بهینه، توسط ریزجلبک کلرلا ولگاریس به دست آمد. در روش جذب زیستی، حداکثر میزان حذف فلزات در شرایط بهینه، توسط ریزجلبک دونالیلا سالینا به دست آمد. در مقایسه بین دو روش جذب زیستی و تجمع زیستی، مشاهده شد که میزان حذف فلزات در روش تجمع زیستی بیشتر است. در روش جذب توسط کربن فعال، میزان حذف کمتری از فلزات نسبت به روش های زیستی به دست آمد.