امین اوجی فرد

هنگامی که ماهیان در معرض استرس محیطی قرار می گیرند، تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک در بدن آنها ایجاد می شود و اگر این تغییرات اصلاح یا جبران نشود، بدن ضعیف شده و توانایی خود را برای مقابله با سایر عوامل استرس زا از دست می دهد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیرات شوری های مختلف بدون سازگاری بر ساختار بافت های آبشش و کلیه در ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) می باشد. تعداد 180 قطعه بچه ماهی سی باس آسیایی قبل از شروع آزمایش به مدت 14 روز به شرایط آزمایشگاهی و غذای کنستانتره سازگار شد. برای انجام آزمایش حاضر، 4 تیمار با 3 تکرار شامل تیمار 1 (آب شیرین، شوری 0 گرم بر لیتر)، تیمار 2 (شوری 15 گرم بر لیتر)، تیمار 3 (شوری 35 گرم بر لیتر) و تیمار 4 (شوری 50 گرم بر لیتر) در نظر گرفته شد. طول دوره آزمایش 120 ساعت (5 روز) بود. شوری های مد نظر با رقیق سازی آب دریا (50 ppt) با آب شیرین بدست آمد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در بافت آبشش عوارضی چون هایپرتروفی سلول های کلرید، تلانژکتازی در نوک لاملاهای ثانویه، نکروز اپیتلیال و چسبندگی لاملاها مشاهده گردید. همچنین در بافت کلیه عوارضی چون افزایش مراکز ملانو ماکروفاژها، بزرگ شدگی کپسول بومن، افزایش فضا در مرکز گلومرول و سلول های نکروز در بافت خون ساز مشاهده شد. بیشترین آسیب بافتی آبشش و کلیه در این ماهی متعلق به گروه شوری صفر گرم بر لیتر و کمترین میزان آن متعلق به گروه شوری 50 گرم بر لیتر بود. نتایج نشان داد شوری های مختلف بدون سازگاری می تواند موجب تغییر ساختار بافتهای آبشش و کلیه در ماهی سی باس آسیایی گردد.