امیر رستمی

متانول یکی از محصوالت پتروشیمی بوده که در زمینههای بسیار زیادی کاربرد دارند. وجود آب در متانول سبب میشود تا خواص فیزیکی، شیمیایی و حرارتی آن تحت الشعاع قرار بگیرد. با توجه به حجم باالی تولید محصوالت پتروشیمی در کشور از جمله متانول، لزوم توجه به محصولی با کیفیت و خلوص باال در این تولیدات بسیار حس میشود. بنابراین در این مطالعه هدف جداسازی آب از متانول با استفاده از روش جذب سطحی با استفاده از جاذبهای ارزان قیمت طبیعی مانند زئولیت طبیعی، آلومینا، سیلیکا ژل و بنتونیت میباشد. نتایج آنالیز BET نشان دهنده این است که سطح ویژه زئولیت برای جذب آب از متانول قابل قبول و کارآمد بوده است. تاثیر سه متغیر مهم که شامل pH، مقدار جاذب و غلظت اولیه آب را بر روی مقدار نهایی آب موجود در متانول را مورد بررسی قرار گرفت که اثر مقدار جاذب و غلظت اولیه آب نسبت به pH بر میزان جذب بیشتر بود. در بهینهسازی عددی صورت گرفته در نرمافزار مربوطه مشخص شد که در شرایط بهینه میتوان با کنترل سه متغیر انتخابی در این مطالعه به راندمان حدودی 86 درصد جذب آب از متانول با یک مرحله آزمایش جذب توسط زئولیت دست پیدا کرد. با استفاده از نتایج تجربی، مدلسازی سینتیکی و ترمودینامیکی بر روی نتایج صورت گرفت که نتایج این بخش نشان دهنده همخوانی بهتر نتایج مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم با نتایج تجربی دارد. مطالعات صورت گرفته نشان داد بیشترین مقدار جذب آب در حالتی بود که مقدار pH برابر با 6/16 ، مقدار جاذب lit/mg 0/34 بوده که غلظت اولیه از lit/mg 228/85 به lit/mg31/65 کاهش یافته است