اسماعیل عباسی

یکی از مهمترین پدیده های اقلیمی که تحت عنوان مخاطره آب و هوایی شناخته می شود، پدیده گرد و غبار است. پدیده ای که سالهاست بخش های عمده ای از کشور ایران از جمله جنوب غرب و استان بوشهر را درگیر اثرات نامطلوب خود بخصوص در حوزه سلامت نموده است. هدف از پژوهش حاضر نیز بررسی آماری این پدیده در سطح استان بوشهر می باشد که جهت انجام این کار، از کدهای 06 و 07 مربوط به پدیده گرد و غبار با منشاء خارجی و محلی برای شش ایستگاه سینوپتیک طی یک دوره آماری 17 ساله (2017-2001) استفاده شده است. نتایج نشان داد که در بین تمامی ایستگاهای مورد بررسی، ایستگاه سینوپتیک دیر از نظر فراوانی رخداد پدیده گرد و غبار با منشاء محلی، با 37 مورد دارای بیشترین فراوانی و ایستگاه سینوپتیک جم با پنج مورد کمترین فراوانی را به خود اختصاص داده است. همینطور بیشترین فراوانی روزهای غباری با منشاء غیر محلی مربوط به ایستگاه سینوپتیک بوشهر فرودگاهی با 52 مورد و کمترین فراوانی مربوط به ایستگاه سینوپتیک عسلویه با 9 واقعه گرد و غبار است. این امر نشان از این واقعیت دارد که کانون های منطقه ای گرد و غبار به دلیل نزدیکی بیشتر (به بخش های شمالی استان) و همینطور سامانه های جوی فعالتر نقش مهمتری را در رخداد پدیده گرد و غبار در بخش های شمالی استان ایفا می نمایند و از طرف دیگر بیشترین رخداد گرد و غبار با منشاء (کانون) محلی در ایستگاه سینوپتیک دیر نیز، دال بر این واقعیت است که عمده کانون های رخداد پدیده گرد و غبار با منشاء محلی نیز در سطح این شهرستان و شهرستان های همجوار آن واقع شده است. همینطور با بررسی روند داده ها در طی دوره آماری مشخص گردید که پدیده گرد و غبار هم با منشاء محلی (کد 07) و هم منشاء غیر محلی (کد 06) دارای روندی کاهشی بوده است.