فرزاد صالحی

میکروپلاستیک ها به عنوان یکی از چالش های اصلی زیست محیطی در قرن 21، تأثیرات قابل توجهی بر اکوسیستم ها و سلامت انسان ها دارند. این ذرات با اندازه کمتر از 5 میلی متر، به دلیل مقاومت در برابر تجزیه طبیعی، به آلاینده های پایدار در محیط تبدیل شده اند. در این مقاله، رویکردهای مختلف مبارزه بیولوژیکی با میکروپلاستیک ها، از جمله استفاده از میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها و قارچ ها، بررسی می شود. این میکروارگانیسم ها قادر به تجزیه پلیمرهای پلاستیکی هستند و می توانند به کاهش بار آلودگی در اکوسیستم ها کمک کنند. با این حال، چالش هایی نظیر زمان بر بودن فرآیند تجزیه، نیاز به شرایط خاص محیطی و اثرات جانبی بر اکوسیستم ها باید مورد توجه قرار گیرد. این مقاله تأکید می کند که یک رویکرد چندوجهی و یکپارچه، شامل ترکیب روش های بیولوژیکی با استراتژی های مدیریتی دیگر، برای مقابله مؤثر با آلودگی های میکروپلاستیکی ضروری است