حیدر احمدی

هدف پژوهش حاضر، طراحی چارچوبی مفهومی برای هم راستایی مدیریت منابع انسانی پایدار با مدیریت عملکرد استراتژیک در سازمان های دانشی است. با توجه به اهمیت روزافزون پایداری سازمانی و نقش محوری منابع انسانی در خلق ارزش های دانشی، لزوم تلفیق دیدگاه های پایداری با سازوکارهای ارزیابی عملکرد، به ویژه در بستر سازمان های فناور، بیش از پیش احساس می شود. پژوهش درصدد است تا با بهره گیری از چارچوب های نظری و تجربی، مدلی یکپارچه و بومی شده ارائه دهد. این مطالعه از نوع پژوهش های کاربردی با رویکرد آمیخته (کیفی-کمی) و روش توصیفی-تحلیلی است. در بخش کیفی، با استفاده از تحلیل محتوای نظام مند ادبیات پژوهش، مؤلفه ها و شاخص های کلیدی استخراج شد. در بخش کمی، اطلاعات عملکردی 26 شرکت فناور مستقر در پارک علم و فناوری بوشهر مورد بررسی قرار گرفت. داده ها از منابع ثانویه جمع آوری شده و با بهره گیری از تحلیل عاملی و مدل سازی معادلات ساختاری، اعتبار چارچوب پیشنهادی سنجیده شد. یافته ها نشان داد که هم راستایی میان مؤلفه های منابع انسانی پایدار (همچون توسعه کارکنان، فرهنگ مشارکتی و سلامت شغلی) و شاخص های عملکرد استراتژیک (مانند نوآوری، انعطاف پذیری و یادگیری سازمانی) رابطه ای مثبت و معنادار دارد (β = 0.61, p < 0.01). همچنین تنها 38٪ شرکت ها دارای سازوکارهای ساختاری مناسب برای هم ترازی منابع انسانی با تصمیمات استراتژیک بودند. نتایج بیانگر آن است که تقویت پیوند ساختاری و رفتاری بین مدیریت منابع انسانی پایدار و فرآیندهای ارزیابی عملکرد می تواند به ارتقاء اثربخشی استراتژیک شرکت های دانش محور منجر شود. چارچوب ارائه شده، الگویی بومی برای تحلیل و طراحی سیستم های ارزیابی عملکرد در بستر سازمان های فناور فراهم می سازد. نوآوری اصلی پژوهش در ارائه مدلی مفهومی مبتنی بر اقتباس نظری و آزمون تجربی در سطح سازمان های دانش بنیان داخلی است. پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی، از روش های پیمایشی یا دلفی برای اعتبارسنجی گسترده تر چارچوب استفاده شود و نقش فناوری های نوین در تقویت این هم راستایی بررسی گردد.