هادی کشاورز

زمینه: انرژی یکی از نهاده های اولیه برای توسعه اقتصادی و اجتماعی هر کشوری به شمار می آید که فعالیت های مربوط به تولید، انتقال و مصرف آن نسبت به سایر فعالیت های بشر، بر محیط زیست تاثیر بیشتری می گذارد. امروزه، امور اقتصادی، مصرف انرژی و هزینه های مربوط به کنترل های زیست محیطی به یک موضوع اصلی در سیاست گذاری ها و وضع قوانین ملی و منطقه ای تبدیل شده است. موضوعی که در این بین اهمیت زیادی دارد شاخص شدت انرژی است که به عنوان نسبت مصرف انرژی به تولید ناخالص داخلی میزان کارآمدی انرژی در یک اقتصاد را منعکس می کند. هر چه این شاخص کوچکتر باشد نشاندهنده آنست که برای تولید هر واحد محصول انرژی کمتری صرف شده است و بالعکس. تقلیل شدت انرژی و به عبارت دیگر بهینه سازی مصرف انرژی از آمال و اهداف توسعه ای سیاستگذاران و برنامه ریزان اقتصادی هر کشوری تلقی می شود و نیل به این هدف جز با شناخت عوامل تعیین کننده آن و ارائه راهکارهای مدبرانه میسر نمی گردد. از سوی دیگر، رشد اقتصادی توام با مصرف انرژی باعث انتشار گازهای گلخانه ای گردیده، که این موضوع به یکی از بزرگترین معضلات زیست محیطی در سطح جهان تبدیل شده است. انتشار بی رویه این گازها موجب تغییرات اقلیمی و گرم شدن نامتعارف زمین می گردد.. دراین میان راه های متعددی جهت کاهش حجم گازهای گلخانه ای ارائه گردیده است که می توان به جمع آوری این گازها و ذخیره سازی آن در اعماق زمین تا فشرده سازی آنها به کمک دستگاه های پیشرفته صنعتی، کاشت جنگل های مصنوعی به عنوان ریه های کره زمین، ارتقای فن آوری و دیجیتال سازی بخش های مختلف اقتصادی اشاره کرد. در این زمینه بانک ها و موسسات مالی می توانند با دیجیتالی سازی و ارتقای فناوری های سبز باعث صرفه جویی در مصرف انرژی و نهایتا کاهش شدت انرژی، حفظ امنیت انرژی و کاهش انتشار کربن شوند. هدف: هدف مطالعه حاضر عمدتا پی بردن به میزان اثربخشی بانکها و رشد اقتصادی در زمینه کاهش شدت انرژی و کاهش میزان انتشار کربن از طریق دیجیتالی شدن و استفاده از فنآوری های نوین در 31 استان ایران خواهد بود. روش‏شناسی: برای انجام این پژوهش از داده های تابلویی مربوط به همه استان های ایران در بازه زمانی سال 1390 تا 1400 به صورت سالانه و از روش اقتصادسنجی حداقل مربعات تعمیم یافته استفاده شده است. یافته‏ها: نتایج نشان می دهد که متغیر بانکداری دیجیتا