حمید اسدپور

با ورود مسلمانان به ایران ، فصل جدیدی در تاریخ اجتماعی و دینی مردم ایران آغاز گردید. با این حال ورود اسلام به ایران با چالش ها و مقاومت های بسیاری در مناطق گوناگون روبرو شد. در بین مناطق مختلف ، فارس از جمله مناطقی بود که مقاومت نشان داد و عملاً پایگاه حفاظت از دین پیشین گردید؛ در این میان کازرون به دلیل استقرار یک حکومت محلی زرتشتی توانست، انسجام جامعه زرتشتیان خود را تا اوایل قرن پنجم هجری حفظ نماید. با توجه به فشارهای مختلف بر جوامع زرتشتی توسط حکام تازه وارد و نومسلمانان، فهم نحوه استمراریک جامعه زرتشتی مستقل در جنوب غربی فارس تا اوایل قرن پنجم هجری ضروری به نظر می رسد. این پژوهش در پی آن است تا زمینه های تداوم و تحول جامعه زرتشتیان کازرون را در طی سده های نخستین اسلامی بررسی نماید. پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای انجام شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که علیرغم فشار بیش از اندازه حاکمان جدید برجامعه زرتشتی کازرون و اعمال محدودیت های گوناگون،آنها موفق شدندکه با حفظ انسجام در ساختار و کنش های خود و داشتن حاکمی زرتشتی به حیات خود ادامه دهند ولی از اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم با بروز درگیری های فراوان با فرقه مرشدیه کازرون دچار مشکلاتی در زمینه اداره جامعه شود و درنهایت با مهاجرت به مناطق کوهستانی و روستایی به سبک و روش دیگری حیات خود را استمراربخشند.