حمیدرضا نوریزدان

ارزیابی تنوع ژنتیکی فرصتی برای مقابله با تهدیدات ناشی از افزایش جمعیت و بروز تنش های محیطی فراهم و به بهره برداری از منابع موجود ژنتیکی در برنامه های به نژادی و کمک به به نژادگران جهت تولید ارقام مطلوب کمک می کند. تنوع ژنتیکی موجود بین ژنوتیپ های گیاهی، راهبردهایی برای بهبود صفات ارائه می دهد. تنوع مرفولوژیک و بیوشیمیایی زیادی در جنس Ocimum وجود دارد. با توجه به روابط پیچیده موجود بین گونه های این جنس، ترکیبی از تنوع مرفولوژیکی، بیوشیمیایی، کاریوتیپی و نشانگرهای مولکولی برای تشخیص ژنوتیپ های ریحان مورد نیاز است. اگر چه گیاه ریحان ارزش دارویی بسیاری دارد اما مطالعات ژنتیکی گسترده ای بر روی این گیاه انجام نشده است. فقدان چنین اطلاعاتی، موجب کندی روند اصلاحی این گیاه شده است. در این مقاله تلاش شد تا مروری بر مطالعات انجام شده برای بررسی تنوع ژنتیکی ریحان با استفاده از صفات مورفولوژیک و متداول ترین نشانگرهای مولکولی انجام شود.