سیدحیدر فرع شیرازی

یکی از ویژگی های جامع? جاهلی عرب، اعتقاد و پایبندی به حفظ و صیانت زن در حوز? پوشش است. این مسئله گاه - فراتر از پوشش - در قالب مجموعه رفتارهایی ذیل عنوان پرده نشینی زن با کاربرد و مفاهیم وسیع تری در شعر و لغت عرب به تصویر کشیده شده است. شدت پوشش، اختلاط کمتر با مردان، عفت و عزت، شرم و حیا و مانند آن از ویژگی های یک زن پرده نشین در ذهن عرب جاهلی بوده و این موضوع با خانه نشینی مطلق یا حبس خانگی زن متفاوت است. مهم ترین واژگان و اصطلاحات ادبی مرتبط با پرده نشینی زن «مُخَدَّرَة»، «مُسَتَّرَة»، «مَقْصُورَة»، «عَقِیلَ?» و «مُخَبَّأَة» هستند. در ادبیات این دوره، افزون بر مثل های مشهور عرب در ترویج صیانت و پوشیدگی زن، واژگانی چون «دُرَّة»، «بَیضة» و «دُمْیَة» برای تصویرپردازی و شبیه سازی زنان پرده نشین، نمادسازی شده که در این پژوهش به آن اشاره می شود. دراین میان تنها واژه «مُخَدَّرَة» است که در سیر تحولی معنای آن، به عنوان یک مصطلح لغوی از نگاه عرفی دور? جاهلیت به حوز? فقه اسلامی با شرایط و احکام خاصی تعریف شده و توسعه یافته است.