خسرو محمدی

زمینه: در قلمرو پویای شیمی فرامولکولی، ابرمولکول ها به عنوان ساختارهای پیچیده ای ظاهر می شوند که از طریق واکنش های غیرکووالانسی، مانند پیوندهای هیدروژنی، پیوندهای یونی، نیروهای واندروالس و برهمکنش هایπ-π، خودآرایی می کنند. این ساختارها که از دو یا چند واحد مولکولی تشکیل شده اند، خواص و عملکردهایی را نشان می دهند که فراتر از اجزای منفرد آنهاست و کاربردهای مختلفی از کاتالیزوری و حسگری مولکولی گرفته تا علم مواد و سیستم های بیولوژیکی را شامل می شود. اهمیت آنها در توانایی شان برای تقلید و حتی پیشی گرفتن از پیچیدگی و کارایی سیستم های بیولوژیکی نهفته است، زیرا امکان طراحی ساختارهای مولکولی با دقت بالا و عملکردهای از پیش تعیین شده را فراهم می آورند. پیشرفت های اخیر در سنتز مولکولی، شیمی میزبان-مهمان و درک نیروهای بین مولکولی، منجر به توسعه ابرمولکول های با معماری های نوآورانه و پاسخگو به محرک های خارجی شده است. علاوه بر این، در حوزه بیولوژی، ابرمولکول ها به عنوان مدل های ساده برای مطالعه فرآیندهای پیچیده بیولوژیکی و همچنین به عنوان سیستم های دارورسانی هدفمند و عوامل تصویربرداری مولکولی مورد توجه قرار گرفته اند، که نشان دهنده نقش محوری آنها در مرزهای بین شیمی، مواد و علوم زیستی است. هدف: سنتز و شناسایی ترکیبات جدید ابرمولکولی فلزات جیوه و کبالت با لیگاندهای پیریدین-6،2-دی کربوکسیلیک اسید و 4-کلرو-6،2-دی-آمینوپیریمیدین. روش شناسی: در این پژوهش دو ترکیب ابرمولکولی جدید صفر بعدی سنتز گردید. ترکیب (1)، (HL')[Hg〖(LCH〗_3)〖(Cl)〗_2 ] با فلز جیوه(II) و لیگاندهای پیریدین-6،2-دی کربوکسیلیک اسید (HL`) و 4-کلرو-6،2-دی آمینوپیریمیدین (LCH3) به روش اتوکلاو به دست آمد. ترکیب (2)، [Co_2 K_2 (H_2 O)_2 〖(L)〗_6 ]∙[〖Co(H〗_2 O)_6 ]∙(H_2 O)_2 با فلزات کبالت و پتاسیم و لیگاند پیریدین-6،2-دی کربوکسلیک اسید به روش رفلاکس حاصل شد. این ترکیب ساختار چهار هسته ای با دو اتم کبالت و دو اتم پتاسیم دارد که علاوه بر لیگاند پیریدین-6،2-دی کربوکسلیک اسید، مولکول های آب و اتم های کلر نیز با این فلزات پیوند داده اند. هم چنین؛ یک نمک کبالت شش آبه، همراه با یک مولکول آب به صورت اجزاء همراه از طریق پیوندهای هیدروژنی در ساختار بلوری این ترکیب قرار گرفته اند. ساختارهای ابرمولکول های سنتز شده به کمک روش پراش پرتو ایکس