مهناز جوکار

زمینه: رضایت زناشویی به احساس خشنودی، رضایت ذهنی و تجربه هیجانات مثبت در زندگی مشترک اطلاق می شود و گاهی به عنوان هماهنگی بین انتظارات از ازدواج و واقعیت های تجربه شده تعبیر می گردد. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس عواطف مثبت و منفی، تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی زنان در دو گروه دارای زناشویی و بدون رضایت زناشویی در شهر شیراز انجام شد. روش‏شناسی: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش بین بود. جامعه ی آماری این پژوهش زنان متاهل شهر شیراز در سال 1403 بودند که از بین آن ها 300 نفر به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ ENRICH))،عواطف مثبت و منفی پاناس(PANAS)، تمایزیافتگی دریک (DSI-SH)، صمیمیت جنسی بطلانی بودند. یافته‏ها: یافته های پژوهش نشان داد که عواطف مثبت و منفی، تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی عضویت گروهی زنان را در دو گروه با رضایت زناشویی و بدون رضایت زناشویی پیش بینی می کند. نتیجه‏گیری: بنابراین باتوجه به یافته ها ی این پژوهش می توان به اهمیت وتاثیر عواطف مثبت و منفی، تمایزیافتگی و صمیمیت جنسی در پیش بینی رضایت زناشویی اشاره کرد. این نتایج می تواند به مشاوران و ر وانشناسان کمک کنند تا در مشاوره با افرادی که نارضایتی زناشویی را تجربه می کنند به تاثیرگذاری این عوامل و ارائه ی مداخلات و آموزش های لازم در این زمینه بپردازند.