محمود نفیسی بهابادی

در حال حاضر چالش عمده در آبزی پروری تجاری، بهبود جیرهء غذایی فرموله شده برای بهینه سازی رشد و ارتقاء سلامت ماهیان می باشد و در سال های اخیر تحقیقات فراوانی رو ترکیبات و مکمل های غذایی صورت گرفته است. با توجه به این که در مراکز پرورش آبزیان 30تا 60درصد هزینه های جاری پرورش مربوط به تغذیه می باشد، لذا افزایش راندمان تولید از طریق افزودن مکمل های غذایی به جیره، ضرورت انجام تحقیقاتی در زمینه های مختلف و به خصوص تغذیه و سیستم ایمنی ماهی ها نشان می دهد. استفاده از پروبیوتیک ها را می توان از دستاوردهای مهم پژوهشگران دانست که به صورت بیولوژیک و طبیعی، علاوه بر کنترل بیماری های آبزیان، باعث افزایش تولید در واحد سطح و کاهش هزینه های جانبی در این صنعت شده است. برخی مطالعات نشان داد که برخی پروبیوتیک ها و مواد حاصل از آن ها اشتها را افزایش می دهند، سلامتی را بهبود می بخشند و باعث افزایش وزن بدن می شوند که احتمالاً به دلیل افزایش قابلیت جذب مواد غذایی است. در این مطالعه اثرات کاربرد جیره های حاوی بتاگلون استخراج شده از مخمر با نام تجاری ماکروگارد بر بازماندگی و برخی فاکتورهای رشد بچه ماهیان سی باس آسیایی مورد بررسی قرار گرفت. ماهی ها با میانگین وزن 4=35 گرم در مخازن 300 لیتری به صورت کاملاً تصادفی ذخیره سازی شدند و به مدت 30 روز با غذای اکسترود حاوی ماکروگارد با سه تیمار0،1%و2% مورد تغذیه قرار گرفتند، سپس شاخصه های رشد در آن ها مورد بررسی قرار گرفت. تیمار حاوی 2%درصد ماکروگارد پس از 30روز تغذیه، از لحاظ وزن نهایی، ضریب رشد ویژه، میزان رشد روزانه، درصد افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری را در سطح 50درصد نشان داد. در ارتباط با فاکتورهای فوق بین تیمارهای حاوی درصدهای مختلف ماکروگارد اختلاف معنی دار مشاهده نشد(50%>P). در مورد فاکتور وضعیت بین هیچ یک از تیمارها اختلاف معنی داری مشاهد نشد (50%>P). و به کارگیری پروبیوتیک در جیره های غذایی می تواند از طریق کاهش غذای مورد نیاز برای رشد ماهیان، باعث افزایش کارایی تغذیه شده و کاهش هزینه های پرورشی را در آبزیان به دنبال داشته باشد. عموماً، پروبیوتیک ها با افزایش عملکرد تغذیه در لارو ماهیان پرورشی موجب ارتقاء رشد در آن ها می گردند. بر همین مبنا نیز در این تحقیق پارمترهای رشد ماهیان در تیمار تحت تأثیر پروبیوت