|
Abstract
|
مقدمه
توسعه آبزي پروري كشور از اهميت به سزايي برخوردار است. پرورش ماهيان، سخت پوستان، نرمتنان و جلبك ها يكي از روش هاي توليد غذا مي باشد كه به سرعت در حال توسعه است. در سال هاي اخير آبزي پروري يكي از بخش هاي موثر در توليد غذا بوده و از چندين دهه گذشته به سرعت به يك صنعت پويا و روبه رشد تبديل شده است. ولي در كنار اين رشد قابل توجه، اين صنعت همواره با مشكلاتي نيز روبه رو بوده كه از جمله آن مي توان به تغييرات كيفيت آب، شيوع بيماريها و مشكلات تغذيه اي اشاره كرد (جنابي حق پرست و همكاران، 1392). در اين رابطه اتخاذ شيوه هاي صحيح كنترل، درمان و پيشگيري مي تواند خسارت ناشي از بيماري ها را به حداقل برساند. وضعيت تغذيه نقش تعيين كننده اي در سلامت ماهي ها بازي مي كند. بنابراين، تامين يك جيره مناسب براي ماهي ها نه تنها مي تواند سلامت آن ها را تضمين كند، بلكه از شيوع بسياري از بيماري ها نيز پيشگيري مي نمايد. براساس نتايج مطالعات محققين، رابطه معني داري بين افزايش مقاومت ماهي ها نسبت به بسياري از بيماري ها و نيز نرخ رشد و بقاي ماهي ها با كميت و كيفيت تغذيه اي آن ها وجود دارد (Fallahpour et al., 2014).
|