|
Title
|
بن مايه هاي ديني در نقائض فرزدق با جرير
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
Keywords: Quran – Tafsiral-Mizan – Allamehtabatabae - Irony.
|
|
Abstract
|
كنايه، نوعي فن بيان از شاخه هاي علوم بلاغت است، كه گوينده به هدف هاي مختلف به صورت غير مستقيم از كلام بهره مي برد، كه هم كلامش را به صورت تأثير گزار القا مي كند و هم كسي معترض آن نمي شود. در اين شيوه ي بيان ذهن براي دريافت مفهوم نيازمند برقراري رابطه لازم و ملزوم است. از آنجا كه بسياري از مفاهيم بلند قرآن كريم به هدف هاي مختلف در قالب اين شيوه ي بياني ارائه شده است، و نيز علامه طباطبايي براي بيان فهم بسياري از آيات از اين اسلوب بهره برده است، لذا بررسي اين موضوع به دليل كاربرد شاخه ي علوم بلاغي و استفاده از امكانات آن در حوزه ادبيات در عصر حاضر حائز اهميت مي باشد، هدف ما در اين پژوهش بيان رويكرد علامه نسبت به بحث كنايه در اين تفسير است. روش كار ما در روند اين پژوهش به اين شيوه بود كه ابتدا منابع پيرامون كنايه را مورد مطالعه قرار داده ا يم و سپس كنايات قرآني بكار رفته در تفسير الميزان را استخراج و بررسي نموده.
تفسير الميزان علامه ي طباطبايي،در بين تفاسير بيشتر به تفسيري فلسفي شهرت پيدا كرده است و پژوهشگران بُعد بلاغي آن را صرفا بعنوان وسيله براي كمك به بيان بهتر معاني لحاظ كردند. نظر به اهميت زياد كنايه در تفسير الميزان، شناخت اصول و قواعد آن براساس آنچه در كتابهاي بلاغي آمده است و بيان كاربردي آن در تفسير آيات، خود مي تواند دليلي بر رد اين مدعا باشد. از رهگذر اين جستار مشخص مي گردد كه علامه طباطبايي بين كنايه و تعريض فرق دانسته است، ايشان ساختار كنايي آيات را در دو نوع مفرد و مركب مطرح كرده است. كنايه را نوعي مجاز دانسته، سياق بعنوان نشانه هاي لفظي و معنوي در برداشت كنايي علامه ويژگي بارزي است كه در تمامي آيات مورد بحث به چشم مي خورد. آگاهي از زبان عربي وشناخت اصطلاحات رايج آن در برداشت كنايي علامه از آيات در الميزان بسيار موثر بوده است.
|
|
Researchers
|
Khodadad Bahri (Primary advisor) , Seyyed Heydar Shirazi (Advisor)
|