|
Title
|
شبيه سازي عددي سيستم رانش واترجت براي يك مدل شناور پروازي
|
|
Type
|
Thesis
|
|
Keywords
|
Numerical Simulation, Waterjet Propulsion System, Planing Hull, Self-propulsion Test
|
|
Abstract
|
امروزه مسئله ي اندركنش واترجت با بدنه ي شناور بسيار مورد توجه محققين و متخصصين زمينه ي سيستم رانش و هيدروديناميك شناورها قرار گرفته است. سيستم رانش واترجت با تكيه بر تغييرات شار مومنتوم جريان سيال به ايجاد نيروي رانش مي-پردازد كه در اصل تفاوت كليدي آن با ساير سيستم هاي رانش سنتي مانند پروانه است. با توجه به اين كه كانال واترجت به منظور يكسو كردن جريان حول پروانه مورد استفاده قرار مي گيرد. اين پرسش به وجود مي آيد كه تغييراتي كه در پيرامون فرم بدنه در حالت خودرانش رخ مي دهد به چه اندازه الگوي جريان سيال پيرامون شناور را تغيير مي دهد. شكل ناحيه ي جذب در حالت تست خودرانش به چه صورت خواهد بود و با تغييرات سرعت به چه ميزان تغيير خواهد كرد. در اين پايان نامه سعي بر آن شده است تا به اين سوالات پاسخ داده شده و پارامترهاي كليدي تست خودرانش براي يك مطالعه ي موردي محاسبه گردند. روش مورد استفاده براي تحليل جريان پيرامون شناور پروازي مورد نظر، شبيه سازي عددي است. اين روش كه اخيراً بسيار مورد توجه متخصصين دانشگاهي و صنعتي قرار گرفته است، جايگاه ويژه اي در مراحل طراحي هيدروديناميكي دارد و مي تواند در حالت عملياتي شناور، درك درستي از پديده هاي سيالاتي به دست دهد. در اينجا به محاسبات نيروي مقاومت بدنه ي بدون سيستم رانش، نيروي تراست و بررسي پارامترهاي عملكردي اين شناور در غياب و حضور سيستم رانش واترجت پرداخته شده است و نيز اندركنش واترجت با بدنه با محاسبه ضريب كاهش تراست، مورد بررسي قرار گرفته است و سپس محدوده ي مناسب براي كارايي سيستم رانش واترجت بر روي اين فرم بدنه بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد كه بازه فرود طولي عملياتي بين 6/0 تا 2/1 بازه-اي مناسب براي استفاده از اين نوع سيستم رانش بر روي شناور پروازي مورد نظر است.
|
|
Researchers
|
Abbas Dashtimanesh (Primary advisor) , Sajad Hajizade (Advisor)
|