|
Abstract
|
مطالعه حاضر به منظور ارزيابي بوم شناختي جوامع نرم تن در سواحل صخره اي استان بوشهر, انجام شده است. نمونه برداري از زمستان 1388 تا تابستان 1389 و طي 3 فصل سرد, معتدل و گرم انجام شد. مجموعا چهار ايستگاه شامل بستر صخره اي ديلم - گناوه, بوشهر, دير- كنگان و بستر صخره اي نايبند جهت نمونه برداري انتخاب شد. نمونه ها با استفاده از كوادرات 50×50 سانتي متر و كاردك فلزي برداشت گرديدند و پس از ارسال به آزمايشگاه با استفاده از كليدهاي شناسايي مورد بررسي و شناسايي قرار گرفتند. مجموعا 300 نمونه رسوب از ايستگاه هاي مورد نظر برداشت گرديد. طي عمليات آزمايشگاهي در مجموع 41 گونه نرم تن متعلق به سه رده از شكم پايان با 65%, دو كفه اي ها با 31% و بسپاره صدفان (كيتون ها) با 4% كل موجودات مورد شناسايي قرار گرفتند. بيشترين تراكم به گونهPlanaxis sulcatus در فصل سرد و در منطقه ديلم - گناوه تعلق داشت و كمترين تراكم به گونه هاي Conus flavidus در فصل گرم, Thais savignyi در فصل سرد و معتدل و Chama pacifica در فصل معتدل و گرم از منطقه نايبند تعلق داشت. محاسبه شاخص هاي تنوع و غالبيت نشان داد كه بيشترين تنوع گونه اي در ايستگاه هاي مورد بررسي به منطقه نايبند و در فصل معتدل با مقداري معادل 3.344 و كمترين مقدار آن به منطقه ديلم - گناوه در فصل گرم با ميزاني معادل 0.617 تعلق داشت. نتايج مطالعه نشان داد كه سواحل صخره اي ديلم تا كنگان داراي سطح آلودگي متوسط تا بالا هستند و ثبات اجتماعات نرم تنان به دليل وجود تنش, پايين است. در حالي كه منطقه نايبند كه به لحاظ تنوع گونه اي يكي از مناطق منحصر به فرد است فاقد آلودگي بوده و اجتماعات كفزي آن از ثبات برخوردارند و تنوع تغذيه اي و زيستگاهي نيز در بين آنها از رقم بالايي برخوردار است.
|